Η άποψη για τον έρωτα στο Συμπόσιο (το γνωστό διάλογο του Πλάτωνα) αποτελεί πραγματικά μια συγκλονιστική κατάκτηση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Η εταίρα Διοτίμα εξηγεί στο Σωκράτη την καταγωγή του Έρωτα: πατέρας του ήταν ο Πόρος (Επινόηση) και η μητέρα του η Πενία (Ανάγκη). Ο Έρωτας μοιάζει με τους γονείς του, έχει δηλαδή συνεχώς μια ανάγκη και επινοεί διαρκώς τρόπους για να την ικανοποιήσει. Τα βέλη του τρυπούν την καρδιά μας κάνοντάς μας να αισθανθούμε μια έλλειψη, έναν πόνο, μια πείνα και έτσι ξεκινά μια δυναμική και ριψοκίνδυνη αναζήτηση αυτού που μας λείπει. Αυτή η αναστάτωση που δημιουργείται μπορεί να ανακουφιστεί μόνο από τον άνθρωπο με τον οποίο είμαστε ερωτευμένοι.
Εκείνοι που έχουν εμπειρία στις ερωτικές σχέσεις ξέρουν ότι μπορούν να προκαλέσουν τον έρωτα όπως ο Έρωτας. Δηλαδή στοχεύουν σε μια πληγή του άλλου, σε ένα αδύνατο σημείο, σε μια ανασφάλεια. Πράγματι, αν διογκώσετε λίγο μια ανασφάλεια του άλλου ατόμου μιλώντας «αθώα» για αυτή και συνειδητοποιήσει την έλλειψη, θα εστιαστεί σε εσάς ως το πρόσωπο που μπορεί να γεμίσει αυτό τον άδειο χώρο και θα το κάνει να νιώσει καλά. Συνεπώς η γοητεία μπορεί να μην είναι τελικά μια μυστικιστική ιδιότητα με την οποία γεννιούνται λίγοι αλλά η ικανότητα να εισχωρεί κανείς σε καλά κρυμμένες περιοχές του υποσυνείδητου του άλλου. Ας μην ξεχνάμε ότι ολόκληρα κάστρα κατακτήθηκαν από μια μικρή κερκόπορτα!
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Έρωτας, Χημεία & Σεξ-Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ 2011)