Φαντάσου μια σκηνή θεάτρου όπου ένα ζευγάρι χορεύει. Απόλυτα συντονισμένες κινήσεις με τους δύο πρωταγωνιστές να είναι προσηλωμένοι ο ένας στον άλλον. Αν κοιτάξουν αλλού, αν αφαιρεθούν, ξέρουν ότι η χορογραφία τους θα πάψει να φαίνεται υπέροχη στα μάτια του κοινού. Αυτοί οι χορευτές δε βγήκαν ξαφνικά στη σκηνή να παρουσιάσουν ένα θέαμα, έκαναν πολλές πρόβες, έκαναν λάθη που προσπάθησαν σκληρά να τα διορθώσουν, κάποιες κινήσεις δεν τους έβγαιναν και τις άλλαξαν, κάποιες άλλες τους βγήκαν αυθόρμητα και τις κράτησαν στη χορογραφία τους.
Λίγοι ξέρουν να χορεύουν στο ρυθμό του έρωτα. Λίγοι γνωρίζουν ότι ο άντρας για να είναι καλός χορευτής πρέπει να νιώθει ανεξαρτησία και αυτονομία ώστε να οδηγεί τη ντάμα με φροντίδα και συντροφικότητα. Τότε εκείνη θα τον βοηθήσει να συνεχίσει τις κινήσεις του ώστε κι αυτός να τη στηρίξει να κάνει τις δικές της φιγούρες. Αυτό το αέναο εμπρός-πίσω, κοντά-μακριά είναι η ερωτική σχέση, κάποιες περιόδους οι σύντροφοι πλησιάζουν πολύ και άλλοτε αποτραβιούνται να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους.
Για να μπορεί κανείς να ακολουθήσει το χορό του έρωτα χρειάζεται να γνωρίζει τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα δύο φύλα ώστε να κερδίζει την προσοχή του άλλου και να χειρίζεται καλά άσχημες σκηνές που δημιουργούνται μόνο και μόνο λόγω της διαφορετικής αντίληψης ή έκφρασης που έχουν τα δύο φύλα.