Δεν ξέρω τι σκέφτηκες (μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι!), αλλά σήμερα θα μιλήσουμε για το φερμουάρ! Δεν το περίμενες το ξέρω. Είναι πολύ χρήσιμο, και ειδικά όταν το χρησιμοποιούμε για να ανοίξουμε πράγματα!
Το όνομα του Gideon Sundback είναι έντονα συνδεμένο με το φερμουάρ. Αλλά δεν ήταν αυτός που το εφηύρε. Το 1851, ο Elias Howe κατοχύρωσε την εφεύρεση του με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το λεγόμενο “αυτόματο, συνεχές κλείσιμο για ένδυση” (μα τι φαντασία που είχαν!). Ο ίδιος δεν ασχολήθηκε σοβαρά για την προώθηση του, και για αυτό δεν έχει αναγνωριστεί τόσο όσο θα έπρεπε για την εφεύρεση του. Αν και αυτό το φερμουάρ έμοιαζε κάτι σε περίτεχνο κορδόνι παρά σε φερμουάρ.
Μετά από πολλά χρόνια, και συγκεκριμένα σαράντα δύο, o Whitcomb Judson, εφηύρε ένα πνευματικό σιδηροδρομικό σταθμό, ο οποίος είχε και το λεγόμενο “Clasp Locker”, κάτι το οποίο έμοιαζε με κούμπωμα για παπούτσια. Με την βοήθεια και υποστήριξη του επιχειρηματία και συνταγματάρχη Lewis Walker, ξεκίνησε την Universal Fastener Company για να αρχίσει την κατασκευή μιας νέας συσκευής. Το ‘Clasp Locker’ ‘εκανε την δημόσια εμφάνιση του το 1893 στην Διεθνή Έκθεση Σικάγο ( Chicago World’s Fair ) και η ανταπόκριση που έλαβε ήταν μικρή. Στον Judson δίνεται η πίστωση ως του εφευρέτη του φερμουάρ, αλλά ποτέ δεν έκανε την εφεύρεση πιο πρακιτκή.
(πνευματικός σιδηροδρομικός σταθμός)
Η εταιρία, αναδιοργανώθηκε και άλλαξε όνομα «Fastener Manufacturing και Machine Company» μετακομίζοντας ταυτόχρονα στο Hoboken, το 1901. Ο Gideon Sundback, ένας Σουηδο- Αμερικάνος ηλεκτρολόγος μηχανικός προσλήφθηκε στην εταιρία το 1906. Οι δεξιότητες, γνώσεις και γνωριμίες που είχε τον οδήγησαν στην θέση του επικεφαλή σχεδιαστή. Η εταιρία μεταφέρθηκε στο Meadville, PA, όπου και λειτούργησε εκεί για το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα, και μετονομάστηκε σε “Talon, Inc”. Από το 1911 (μετά το θάνατο της γυναίκας του) ο Sundback αφοσιώθηκε πλήρως στην βελτίωση του φερμουάρ και το Δεκέμβριο του 1913 σχεδίασε το σύγχρονο φερμουάρ. Τα δικαιώματα ανήκουν στην εταιρία Meadville, αλλά ο Sundback διατήρησε τα δικαιώματα εκτός ΗΠΑ, για να χρησιμοποιηθούν αυτά και να δημιουργηθούν νέες σύγχρονες κατασκευές φερμουάρ.
Τα πρώτα χρόνια οι δύο κύριες χρήσεις του φερμουάρ ήταν για κούμπωμα σε μπότες και σακουλάκια καπνού. Τα φερμουάρ άρχισαν να χρησιμοποιούνται για τα είδη ένδυσης το 1925 από τον Schott NYC στο δερμάτινο μπουφάν. Τη δεκαετία του 1930 ξεκίνησε μια εκστρατεία πωλήσεων παιδικών ενδυμάτων που πρωταγωνιστούσε το φερμουάρ. Η εκστρατεία προωθούσε την αυτάρκεια των μικρών παιδιών να ντυθούνε μόνα τους χωρίς τη βοήθεια ενηλίκων. Το φερμουάρ νίκησε το κουμπί το 1937 στη “Μάχη της μύγας” ( “Battle of the Fly”), όταν γάλλοι σχεδιαστές μόδας έβαλαν φερμουάρ σε αντρικά παντελόνια.
Η πιο πρόσφατη καινοτομία στο σχεδιασμό του φερμουάρ ήταν η εισαγωγή μοντέλων που θα μπορούσαν να ανοίξουν και στα δύο άκρα, όπως στο μπουφάν. Σήμερα το φερμουάρ είναι μακράν η πιο διαδεδομένη μορφή για κούμπωμα, και βρίσκεται στα ρούχα, αποσκευές, δερμάτινα είδη, και διάφορα άλλα αντικείμενα (και σε μερικά στόματα θα έπρεπε να υπάρχει!).