Marilyn Manson : « Αφιέρωμα στον “χλωμό αυτοκράτορα”»

Καλή χρονιά σε όλους με αγάπη, υγεία και πολύ μουσική… Το 2017 για μένα μπήκε αρκετά δυνατά όσον αφορά τα μουσικά δρώμενα. Σύμφωνα με ποικίλα άρθρα σε διαδίκτυο και μη, την νέα αυτήν χρονιά αναμένονται πολλές κυκλοφορίες που οι περισσότερες από αυτές εγγυώνται να είναι και αρκετά ενδιαφέρουσες ! Σκρολάροντας λοιπόν, την σελίδα ενός ιστότοπου πριν λίγο καιρό, έπεσε το μάτι μου σε άρθρο που θέλει τον Marilyn Manson να βγάζει καινούριο δίσκο τον Φεβρουάριο του ’17. Ε, αυτό ήταν και η αφορμή να συνεχίσω τις μουσικές αφιερώσεις μου και να γράψω ένα άρθρο για τον βασιλιά του industrial rock/metal.

Marilyn Manson λοιπόν ή αλλιώς Brian Hugh Warner (όπως ονομάζεται κανονικά). Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ποιητή, άλλοι ζωγράφο, άλλοι τραγουδιστή. Το σίγουρο είναι, πως είναι λάτρης της τέχνης και  πως όσον αφορά την μουσική, είναι και θα είναι ο άνθρωπος που απογείωσε στα ύψη την industrial σκηνή. Έκανε μέσα από τα βίντεο κλιπ του, τεράστια μάχη για την διαφορετικότητα, αλλά με τον δικό του extreme τρόπο. Χαρακτηρίστηκε από πολλούς για λάτρης του Σατανά με τις ακραία επιθετικές ,ως προς την εκκλησία, ποιητικές δηλώσεις του την εποχή του «Antichrist Superstar» το ’96. Οι στίχοι του έχουν προκαλέσει σκάνδαλα και σκάνδαλα διότι  θεωρήθηκαν υπαίτιοι για δολοφονίες και αυτοκτονίες εφήβων. Έγινε δακτυλοδεικτούμενος και θεωρήθηκε «φρικιό»  για το παράξενο ντύσιμό του (διαφορετικοί φακοί επαφής σε κάθε μάτι, χρυσά δόντια, γυναικείο βάψιμο κλπ.) , καθώς επίσης η πραγματική χρήση ναρκωτικών στο βίντεο του «Saint» και ο τίτλος του τραγουδιού «I don’t like the drugs, but the drugs like me» προκάλεσαν μεγάλο χαμό και αντιδράσεις σε οικογένειες που έβλεπαν τα παιδιά τους σε μικρές ηλικίες να επηρεάζονται από το νόημα των στίχων του, που η αλήθεια είναι ότι περνούσαν και περνάνε μια επανάσταση στην πραγματικότητα με πολύ «επικίνδυνο τρόπο».

marilyn manson

Από την άλλη όμως, πολλοί είναι αυτοί που αν και δεν συμφωνούν με τον τρόπο ζωής του Μάνσον και τις ιδεολογίες που πασάρει μέσα από την μουσική του, τον θαυμάζουν σε πολλά πράγματα που έχει καταφέρει στην μουσική και μη καριέρα του. Για παράδειγμα, πολλοί τον «επικροτούν» για την συμμετοχή του σε διάφορα τηλεοπτικά σίριαλ και σαν έφηβος, πριν γίνει αυτός που ξέρουμε σήμερα, και αφού έγινε γνωστός (για παράδειγμα στην σειρά “Californication” δίπλα στο αντρικό πρότυπο Hank Moody). Άλλοι «τον παραδέχονται» που κατάφερε να κάνει τεράστια επιτυχία κάθε διασκευή που έπιασε στα χέρια του στα αυτιά ροκάδων και μη π.χ. (Sweet Dreams, Tainted Love, This Is Halloween, Personal Jesus…). Ακόμα και μόνο η μορφή τέχνης που προσπαθεί να λανσάρει μέσα από τα συγγράμματά του, τις εικαστικές τέχνες, τα βίντεο κλιπ του και προ πάντων, την μουσική του, αποτελεί για πολλούς ακόλουθους του και μη, σημαντικός λόγος να δεχθεί μεγάλο σεβασμό.

Προσωπικά, αν μου δινόταν η ευκαιρία να γράψω ένα βιβλίο για την «μπιζαρική» μορφή αυτή, δεν θα ήξερα από  που να πρωτοεπηρεαστώ. Η αμφιταλάντευση μεταξύ ανδρικού κι γυναικείου φύλου στο «Long Hard Road Out Of Hell», η ενοχλητική , με όλη την έννοια της λέξης, παρουσίαση σκηνών στο «Autopsy» και στο video presentation του «Born Villain», το τρομακτικά αρρωστημένο βίντεο κλιπ για τη διασκευή  του τραγουδιού «Sweet Dreams» που προκαλεί αισθήματα σκοτεινοδιαστροφικά, οι τελειωμένες από αλκοόλ και ναρκωτικά ζωντανές εμφανίσεις του κυρίως από το 14’ έως και σήμερα που τον φέρνουν να κείτεται σχεδόν νεκρός για πάνω από δέκα λεπτά στην σκηνή, το extreme ντύσιμο και η κανονική χρήση ναρκωτικών ουσιών σε μουσικά του βίντεο (όπως προανέφερα), ο Βιβλικός λόγος του στο «The Death Song», οι επιθετικές δηλώσεις του σε ζωντανές εμφανίσεις, το τεράστιο μίσος του για την θρησκεία, η εμφάνιση του ως σταυρωμένος Ιησούς στο εξώφυλλο του δίσκου «Holy Wood» του ‘00, η εμφάνιση του ως ουδέτερο ον  (δίχως φύλο) στο εξώφυλλο του δίσκου «Mechanical Animals» του ‘98 όπου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη και απορία στα media της εποχής, η βιοπραγία και οι επιθετικές του τάσεις επί σκηνής σε κοινό και σε μέλη του σχήματός του (βλ. Bizarre Fest, ’97 στην Γερμανία), καθώς και οι αγώνες που έχει δώσει κατά της ομοφοβίας και της διαφορετικότητας όχι μόνο σε σεξουαλικό επίπεδο, αλλά και στη διαφορετικότητα στο ντύσιμο, τις αντιλήψεις κι τις πεποιθήσεις, αποτελούν ουκ ολίγοι λόγοι για να μπορέσω να χωρέσω σε έναν βιβλίο τον ογκόλιθο αυτόν που ονομάζεται Marilyn Manson. Θεωρώ, λοιπόν , ότι η σκοτεινή, εκκεντρική, κυνική, πανέξυπνη, φιλότεχνη και επαναστατική αυτή φιγούρα αξίζει τον τίτλο του «Pale Emperor». Μας αφήνει πάντως και θα μας αφήνει πάντα με το ερώτημα που αποτελεί ανατριχιαστική τροφή για σκέψη : “ Are we fated, faithful or fatal ?…”. Αναμένουμε λοιπόν όλοι για την νέα του κυκλοφορία τον Φλεβάρη του 2017 με τίτλο, «Say10».

Κλείνοντας, θα ήθελα να προτείνω κάποια MUST κομμάτια από κάθε στουντιακή κυκλοφορία του Μ.Μ.
Απολαύστε…

Portrait Of An American Family (1994)

Cake And Sodomy

Dope Hat

Lunchbox

Get Your Gunn

Antichrist Superstar (1996)

The Beautiful People

Irresponsible Hate Anthem

Tourniquet

Antichrist Superstar

Man That You Fear

The Reflecting God

Angel With Scabbed Wings

Cryptorchid

Mechanical Animals (1998)

The Dope Show

Rock Is Dead

Mechanical Animals

Coma White

I Don’t Like The Drugs, But The Drugs Like Me

The Speed Of Pain

User Friendly

 

 

Holy Wood (In The Shadow Of The Valley Of Death) (2000)

The Nobodies

Coma Black

The Fight Song

Disposable Teens

Lamb Of God

The Death Song

The Fall Of Adam

President Dead

The Golden Age Of Grotesque (2003)

Saint

This Is A New Shit

Mobscene

Use Your Fist And Not Your Mouth

Tainted Love

Eat Me, Drink Me (2007)

Eat Me, Drink Me

If I Was Your Vampire

The Red Carpet Grave

Putting Holes In Happiness

Just A Car Crash Away

Heart Shaped Glasses (When The Heart Guides The Hand)

They Said That Hell’s Not Hot

Evidence

The High End Of Low (2009)

Devour

Into The Fire

Pretty As Swastika

Arma – Goddamn – Motherfuckin’ – Geddon

Blank And White

I Want To Kill You Like They Do In The Movies

Born Villain (2012)

Slo- mo- tion

No Reflection

Children Of Cain

The Gardener

The Flowers Of Evil

Overneath The Path Of Misery

Lay Down Your Goddamn Arms

You’re So Vain (feat. Johnny Depp)

The Pale Emperor (2015)

Deep Six

The Mephistopheles Of Los Angeles

Killing Strangers

Cupid Carries A Gun

Third Day Of A Seven Day Binge

Warship My Wreck

Odds Of Even