Λίγα Λόγια : Palm Desert, California (1996). Η διάλυση της desert rock/stoner rock μπάντας Kyuss ήδη από την χρονιά του ’95, φέρνει σε βαθιές σκέψεις τον Josh Homme ,αφού ανέδειξε τις καταπληκτικές δεξιότητές του στο πόστο της κιθάρας για τους Kyuss , αφού έζησε κάτω από τη «σκιά» του John Garcia και ύστερα από μια περίοδο που τον ήθελε να εμφανίζεται σαν κιθαρίστας στους Screaming Trees σε ζωντανές εμφανίσεις τους μόνο, θέλησε λοιπόν να ανεξαρτητοποιηθεί και να φτιάξει επιτέλους την δική του ροκ μηχανή. Έτσι, την χρονιά του ’96 ιδρύει ένα συγκρότημα που έριξε τεράστια «γροθιά» στην μουσική βιομηχανία με την ίδρυσή του, ένα συγκρότημα που πάντα απαρτιζόταν και απαρτίζεται ακόμη από ταλαντούχους και πολυμήχανους μουσικούς, ένα συγκρότημα ,και για μένα ίσως το μόνο συγκρότημα, που στην ,μέχρι στιγμής, πορεία του έχει αλλάξει πολλά μουσικά ύφη ,περνώντας από διάφορες πειραματικές περιόδους αποσπώντας θετικά σχόλια. Εν ολίγοις, μια μπάντα με τεράστιους μουσικούς και τεράστια καριέρα.
Όνομα & Προέλευση : Ο Josh Homme αρχικά θέλησε να δώσει το όνομα Gamma Ray στο σχήμα, αλλά δέχτηκε απειλές για μήνυση από την ήδη υπάρχουσα power metal μπάντα που το είχε το όνομα αυτό από τα τέλη της δεκαετίας των 80’s. Έτσι, σκέφτηκε να ονομάσει το σχήμα “Queens Of The Stone Age” για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος λειτούργησε βασικά ως αφορμή και κίνητρο. Αρχικά λοιπόν, το όνομα αυτό πρωτοειπώθηκε από τον μουσικό παραγωγό, Chriss Goss ως χιουμοριστικός χαρακτηρισμός για τα μέλη του τότε σχήματος πάνω σε κουβέντα που είχε μαζί τους. Ο δεύτερος λόγος ήταν σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένος από τον πρώτο. Το ’97, ο Josh Homme, έχοντας δεχθεί της απειλές για μήνυση από τους Gamma Ray, σκέφτεται να ονομάσει το σχήμα “Kings Of The Stone Age”, αλλά γρήγορα άλλαξε σε “Queens Of The Stone Age”, διότι βάση μίας δήλωσης που έκανε ο ίδιος, ανέφερε ότι «οι Βασιλιάδες της Λίθινης εποχής ακούγεται καθαρά αντρικό όνομα διότι σου έρχονται στο μυαλό ιππότες, ασπίδες, σπαθιά και άλλα όπλα της εποχής και δεν είναι ωραίο να είναι μονόπλευρο. Συνεπώς, με την αλλαγή σε “Βασίλισσες της Λίθινης εποχής” το όνομα χωρίζεται σε δύο επίπεδα: στην σκληρή μουσική, που είναι το αντρικό κομμάτι και τον όρο βασίλισσα, που βγάζει κάτι πιο γλυκό και γυναικείο. Έτσι, είναι δίκαιο για όλους και όλοι είναι χαρούμενοι, ουσιαστικά».
Τα albums του σχήματος χωρισμένα σε περιόδους :
- Ο «εγκλωβισμός» στις ρίζες (1998)
Το συγκρότημα κυκλοφόρησε τον πρώτο ομότιτλό του δίσκο τον Σεπτέμβρη του 1998. Μουσικά, το σχήμα φαίνεται να έχει μείνει κάπως «εγκλωβισμένο» στις μουσικές συνθέσεις των Kyuss, αφού πραγματικά ελάχιστες πρωτοτυπίες και αλλαγές έχουν γίνει. Το σχήμα κυμαίνεται καθαρά και σταθερά στα πλαίσια του desert/ hard και stoner rock, βγάζοντας μια αίσθηση ότι «αρνείται» έστω και λίγο να πρωτοτυπήσει. Η φωνή του Homme πρωτοεμφανίζεται στο προσκήνιο και δίνει, κυριολεκτικά, ρέστα, καθώς το line up της μπάντας απαρτίζεται από μόνο δύο μέλη, τον Homme να αναλαμβάνει το πόστο των φωνητικών, του μπάσου και της κιθάρας και τον Alfredo Hernandez, το πόστο των τυμπάνων.
(!) προτεινόμενο υλικό από τον δίσκο «Queens Of The Stone Age (1998)» (!)
- Mexicola
- Regular John
- Avon
- If Only
- You Can’t Quit Me Baby
- How To Handle A Rope
- Το εναλλακτικό ύφος, χτυπάει κουδουνάκι… (1999-2001)
Τον Ιούνιο του 2000, το συγκρότημα κυκλοφορεί τον δεύτερο δίσκο του με τίτλο «Rated R». Μουσικά, φαίνεται να χτυπάει ένα κουδουνάκι στο μυαλό του Homme για συνθετικές αλλαγές , ο οποίος τώρα όμως έχει και την βοήθεια του τεράστιου μπασσίστα Nick Oliveri, ο οποίος και αποκτά τότε μια θέση στην οικογένεια των QOTSA. Το σχήμα αρχίζει και προκαλεί μεγάλη έκπληξη στο κοινό του ενσωματώνοντας πολλά στοιχεία του alternative rock ήχου. Στιχουργικά, θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε ότι ο δίσκος μιλάει έντονα για την χρήση ναρκωτικών ουσιών και αλκοολούχων ποτών μέσα από ονοματικές αναφορές καθώς και αναφορές στις επιδράσεις τους. Συγκεκριμένα κιόλας, ο Homme σε δήλωση του για την θεματολογία του δίσκου, δήλωσε ότι δέχτηκε μεγάλη επιρροή από ένα βράδυ που γυρνούσε από πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν, οδηγώντας για αρκετή ώρα ήσυχα, σκεπτόμενος έντονα το πόσο «φτιαγμένος» ήταν. Επίσης στο τραγούδι του δίσκου «Feel Good Hit On The Summer», διακρίνει κανείς την έντονη επανάληψη των λέξεων «Nicotine, valium, vicodin, marijuana, ecstasy, alcohol και cocaine». Το line up αποτελείται από Homme και Oliveri να κάνουν «όλη την δουλειά» καθώς επίσης συνείσφεραν και πολλοί, γνωστοί και μη, μουσικοί στην υλοποίηση του δίσκου δουλεύοντας ο καθένας σε ξεχωριστά τραγούδια.
(!) προτεινόμενο υλικό από τον δίσκο «Rated R (2000)» (!)
- Feel Good Hit On The Summer
- Auto Pilot
- I Think I Lost My Headache
- The Lost Art Of Keeping A Secret
- Better Living Through Chemistry
- Monsters In The Parasol
- Η «χρυσή» εποχή του σχήματος και το Θεόσταλτο line up (2002-2004)
Αχ 2002… συγκριμένα αποτελεί για φαν και σχήμα, η καλύτερη εποχή για τους QOTSA. Τον Αύγουστο του 2002, κυκλοφορούν το εκρηκτικό και τρομερό «Songs For The Deaf». Ένας δίσκος σταθμός για το σχήμα, ένας δίσκος που αποτελεί βρέφος εξαιρετικών μουσικών, συγκεκριμένα των :
Josh Homme (φωνή, κιθάρα)
Nick Oliveri (μπάσο)
Dave Grohl (τύμπανα)
Mark Lanegan (φωνή)
Ένας δίσκος με πανέμορφη συρραφή τραγουδιών που θυμίζουν ραδιοφωνικό σταθμό, ένας δίσκος που περιέχει τον ύμνο του σχήματος με τίτλο «No One Knows»,ένας δίσκος που όσα χρόνια και αν περάσουν θα θεωρείται, δικαιολογημένα, μια από τις σημαντικότερες μουσικές κυκλοφορίες όλων των εποχών. Σύμφωνα με δηλώσεις του Homme μετά την κυκλοφορία του δίσκου «το σχήμα πέρασε τρεις φάσεις με τις τρεις κυκλοφορίες του, αρχικά την ανεξαρτητοποίηση από τους Kyuss, έπειτα την αρχή μιας νέας παραγωγής και έπειτα έγινε ένα τεράστιο βήμα πιο μακριά..» Το σίγουρο είναι πάντως πως δεν χωράνε πολλά λόγια για την εποχή αυτήν και πως ότι και να ειπωθεί περαιτέρω, είναι περιττό…
(!) προτεινόμενο υλικό από τον δίσκο «Songs For The Deaf (2002)» (!)
- Do It Again
- No One Knows
- A Song For The Dead
- First It Giventh
- Go With The Flow
- You Think I Ain’t Worth a Dollar, But I Feel Like a Millionaire
- God Is On The Radio
- Mosquito Song
- Six Shooter
- H έντονα πειραματική περίοδος (2005 -2007)
Με την κυκλοφορία του δίσκου «Lullabies To Paralyze» το 2005 και με την κυκλοφορία του «Era Vulgaris» το 2007, το σχήμα έκανε ένα τεράστιο βήμα στα μουσικά του δρώμενα. Όσον αφορά την σύνθεση, οι έντονες εναλλακτικές και πειραματικές πινελιές μετέτρεψαν το σχήμα σε μια δοκιμαστική μηχανή καθώς πολλοί της έβαλαν την ταμπέλα ως «πειραματικό ροκ». Δυστυχώς, οι πρώτες ακροάσεις των δίσκων από φαν και ειδικούς, δεν έφεραν θετικά σχόλια με αποτέλεσμα, την απογοήτευση των μελών της μπάντας. Συγκεκριμένα, σε δήλωσή του, ο Josh Homme ανέφερε πως , «Στην αρχή έλεγα ότι ο δίσκος αυτός δεν θα ακουστεί και ότι έχουμε αλλάξει προς το κακό. Οι φαν σίγουρα θα περιέμεναν ένα δίσκο με την συνέχεια του “Songs For The Deaf”κάτι σαν “Songs For The Deaf 2”. Ήμουν πολύ απογοητευμένος με την αλλαγή μας αυτή…» Σύντομα όμως, δίνοντας οι φαν μια δεύτερη ευκαιρία και οι δύο δίσκοι αγαπήθηκαν και αποτέλεσαν λόγοι για την ανάπτυξη του κοινού τους. Πολλοί φαν άρχισαν να σχολιάζουν θετικά την μουσική αυτή αλλαγή του σχήματος για την ενσωμάτωση καινούριων στοιχείων με αποτέλεσμα πολλά κομμάτια όπως τα «In My Head, Little Sister, Make It Wit-Chu, Sick Sick Sick κλπ.) να γίνουν νέα hit και επιτυχίες για το σχήμα. Τέλος, προσωπικά θεωρώ πως σημαντική αιτία για την πειραματική αυτήν περίοδο ήταν και η αλλαγή στα μέλη της μπάντας, διότι η προσθήκη νέων μουσικών στο line up έφεραν νέες προτάσεις και ιδέες, πάντα στα μυσικοσυνθετικά πλαίσια, που εννοείται πως θα άλλαζαν την μέχρι τότε συνθετική ιδεολογία του συγκροτήματος.
(!) προτεινόμενο υλικό από τον δίσκο «Lullabies To Paralyze (2005)» (!)
- Medication
- Little Sister
- In My Head
- Burn The Witch
- Everybody Knows That You’re Insane
- You Got A Killer Scene There, Man…
- I Never Came
- Broken Box
(!) προτεινόμενο υλικό από τον δίσκο «Era Vulgaris (2007)» (!)
- Turnin’ On The Screw
- Sick, Sick, Sick
- I’m Designer
- Battery Acid
- Make It Wit-Chu
- 3’s & 7’s
- Misfit Love
- Το χειρουργείο, η κατάθλιψη και η θριαμβευτική επιστροφή (2013)
Ο Homme υπέστη σε σοβαρό ατύχημα που το καθήλωσε στο κρεβάτι για πολλούς μήνες με αποτέλεσμα να μείνει στην αδράνεια και μακριά από τα στούντιο και τις ζωντανές εμφανίσεις για πολύ καιρό.. Μετά το χειρουργείο που έκανε προκειμένου να διορθωθεί το πρόβλημα που είχε, ένιωθε ότι είχε χάσει επαφή με τον έξω κόσμο και ότι πραγματικά δεν ήξερε που βρισκόταν. Αυτό είχε ως συνέπεια να πέσει σε κατάθλιψη. Σύντομα όμως με προτροπή των υπόλοιπων μελών του σχήματος, ο Homme επέστρεψε στο στούντιο αν και δεν είχε αναρρώσει πλήρως από την κατάθλιψη που είχε πέσει. Έτσι, το σχήμα μπήκε στο στούντιο με τον Homme παρόλα αυτά να μην δείχνει άνετος με την μπάντα και τον εαυτό του ακόμη και κυκλοφορεί τον Ιούνιο του 2013 έναν δίσκο χαλαρό, συναισθηματικό, προσγειωμένο και μη πειραματικό (όπως οι προηγούμενες κυκλοφορίες). Στιχουργικά ήταν έντονα συναισθηματικός και μουσικά άγγιζε ,σε μεγάλο βαθμό, πιο κλασσικούς ροκ τόνους. Ο δίσκος αυτός ονομάστηκε «…Like Clockwork». Σύμφωνα με δηλώσεις του Homme μετά την κυκλοφορία του δίσκου, «Ήλπιζα πως στο να ξαναπαίξω μουσική μετά την ανάρρωση μου, θα με βοηθούσε στο να ξαναερωτευτώ την μουσική, αλλά ένιωθα πως ήμουν χαμένος μέσα στο σκοτάδι και στο σκοτάδι βρήκα το …Like Clockwork». Ο δίσκος απέκτησε τεράστια αναγνώριση διότι ήταν ο πρώτος δίσκος του σχήματος που ανέβηκε στην πρώτη θέση των charts των H.Π.Α , στην δεύτερη θέση των UK Albums Chart και νούμερο ένα στο Billboard 200. Ο δίσκος σύντομα προτάθηκε υποψήφιος για τρία Grammy.
(!) προτεινόμενο υλικό από τον δίσκο «…Like Clockwork (2013)» (!)
- I Sat By The Ocean
- If I Had Tail
- My God Is The Sun
- Smooth Sailing
- The Vampyre Of Time And Memory
- I Appear Missing
- Kalopsia
Σαν χρόνιος ακροατής και λάτρης του συγκροτήματος πιστεύω πως οι QOTSA ήταν, είναι και θα είναι ο Josh Homme. Χωρίς αυτόν, το συγκρότημα καλύτερα απλά να αλλάξει όνομα…