Ο William Ryan (Άγγλος, δικηγόρος στο επάγγελμα) είναι ένας από τους πλέον ταλαντούχους συγγραφείς του λεγόμενου «crime – writing» ή αλλιώς του αστυνομικού μυθιστορήματος και νουβέλας. Ο «Ιερόσυλος» – «The Holy Thief» (εκδόσεις Διόπτρα, μετάφραση Φωτεινή Πίπη) ήταν η συγγραφική του πρεμιέρα, θα λέγαμε, το 2010. Το ιδιαίτερο με αυτόν το συγγραφέα έγκειται στον τρόπο με τον οποίο ξεδιπλώνει τη γραφή του στο χαρτί, στον τρόπο που επιλέγει να χρησιμοποιήσει τις λέξεις στο κείμενό του προκειμένου να τις μετατρέψει σε εικόνες και σε κινηματογραφικά πλάνα. Τα αστυνομικά μυθιστορήματα είναι αρκετά δύσκολα ή βαρετά σε κάποιον που δεν γνωρίζει συγκεκριμένες έννοιες του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης ειδικά όταν αυτές συνδέονται με ιστορικά γεγονότα. Κι όμως, ο Ryan ακόμη κι αυτές τις απλοποιεί χωρίς να χάνουν το νόημά τους, ωστόσο.
Η ιστορία του μυθιστορήματος πραγματεύεται ηθικά διλήμματα, τα οποία συμβαίνουν το 1936 στη Μόσχα της Σοβιετικής Ένωσης (ναι, την εποχή του Στάλιν) μέσα από τον ατομικό φακό ενός λοχαγού της αστυνομίας της Μόσχας και μάλιστα της Διεύθυνσης Ποινικών Ερευνών της Πολιτοφυλακής της. Κατά την υπόθεση, ο αστυνόμος Αλεξέι Ντμιτρίεβιτς Κόρολεφ καλείται – όπως πάντα, με την προοπτική επιτυχίας διαλεύκανσης του εγκλήματος – να διερευνήσει και να συνδυάσει δύο (φαινομενικά ασυνδύαστους με κριτήριο την τοποθεσία) φόνους. Φυσικά, τα πάντα ανατρέπονται στην πορεία της υπόθεσης και ο Κόρολεφ βρίσκεται μπροστά σε αναπανωτά διλήμματα.
Στην ιστορία της υπόθεσης εμπλέκεται η μυστική αστυνομία της Ρωσίας, η ΝιΚαΒεΝτέ και αποκαλύπτεται στον Κόρολεφ η διαφθορά του Συνταγματάρχη του από το μυστικό κύκλωμα των εγκληματιών που αναγκάστηκε να έρθει σε επαφή και συνεργασία. Η παρακολούθησή του θεωρείται δεδομένη και η παραμικρή του ανισορροπία στην εκδήλωση της συμπεριφοράς του, το γνωρίζει κι ο ίδιος, ότι θα τον στείλει στην παγωμένη Σιβηρία, εκεί που καταλήγουν οι εχθροί (φανταστικοί και πραγματικοί) του Σοβιετικού Κράτους. Το μυθιστόρημα του Ryan αναφέρει ιστορικές αλήθειες μέσω της φαντασίας του, συνδέει την Τέχνη με τη θρησκευτική, κατά την εποχή, απαγορευμένη από το Σοβιετικό Κράτος, πίστη, απαριθμεί γνήσιες (όχι δόλιες) τεχνικές ανάκρισης μαρτύρων και αναδεικνύει το ανθρώπινο στοιχείο (καλό και κακό).