Ο ρομαντισμός σαν κινηματογραφικό είδος αποτελεί μάλλον πρόκληση για τους απανταχού σκηνοθέτες και ηθοποιούς, καθώς όχι σπάνια ακροβατεί ανάμεσα σε ένα κλίμα άκρως φορτισμένο και συναισθηματικό, ικανό να συνεπάρει και τον πιο απαιτητικό θεατή, και σε απλές, μάλλον αποτυχημένες αλληλουχίες σκηνών άλλοτε ανεξήγητα υπερβολικών άλλοτε αναπάντεχα καταθλιπτικών που κάθε άλλο παρά συγκινούν το κοινό. Ωστόσο, στις περιπτώσεις που τόσο το σενάριο όσο και οι ερμηνείες είναι ισορροπημένα και ρεαλιστικά τότε όχι μόνο το αποτέλεσμα ενδέχεται να είναι άρτιο αλλά και ο περίτεχνα αξιοποιημένος ρομαντισμός είναι αυτός που μπορεί να εκτοξεύσει μία ταινία χαρίζοντάς της μία θέση ανάμεσα στα αριστουργήματα της 7ης τέχνης.
Αναμφίβολα στην κορυφή της λίστας των καλύτερων ρομαντικών ταινιών δε θα μπορούσαμε παρά να τοποθετήσουμε την υπερπαραγωγή του 1997, στην οποία ο Leonardo DiCaprio και η συμπρωταγωνίστριά του Kate Winslet, αν και αρκετά νέοι και άπειροι τότε, έδωσαν ρεσιτάλ ερμηνείας. Πρόκειται φυσικά για τον Τιτανικό που χάρη στο τρυφερό νεανικό ειδύλλιο αλλά και στα συγκλονιστικά στοιχεία περιπέτειας κατάφερε να αποσπάσει πολυάριθμα βραβεία Όσκαρ. Μία ανάλογη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία συνάντησε μόλις πέρυσι το τζαζ μιούζικαλ La La Land που άξια θεωρήθηκε η καλύτερη ταινία του 2016 αλλά και μία από τις καλύτερες ρομαντικές ταινίες όλων των εποχών με τον Ryan Gosling και την Emma Stone να δοκιμάζονται με μεγάλη επιτυχία εκτός από την υποκριτική και στο χορό και στο τραγούδι.
Την ίδια χρονιά οι φαν του ρομαντικού σινεμά είχαν επίσης τη χαρά να απολαύσουν την κινηματογραφική μεταφορά του ξεχωριστού μυθιστορήματος Me Before You. Μια ταινία που τολμά να θίγει βαθύτατες πτυχές της αγάπης, του έρωτα και της ζωής αλλά συγχρόνως καταφέρνει να εστιάζει στην αισιόδοξη πλευρά τους προκαλώντας το θεατή να αναλογιστεί με ουσιαστικό τρόπο τις έννοιες αυτές. Από την άλλη πλευρά, μία άκρως ρεαλιστική, καθημερινή αγάπη αφηγείται η τριλογία του αριστοτέχνη σκηνοθέτη Richard Linklater με τις τρεις ταινίες (Before Sunrise, Before Sunset, Before Midnight) να κινηματογραφούνται με απόσταση 9 χρόνων η μία από την άλλη, γεγονός που προσθέτει με μοναδικό τρόπο στη ρομαντική ιστορία τους απαραίτητους χρωματισμούς της φθοράς, της ωρίμανσης και της πείρας.
Μία ακόμα αξιόλογη ρομαντική ταινία, του ευρωπαϊκού κινηματογράφου αυτή τη φορά, είναι η ποιητική Ameli. Πρόκειται για ένα φιλμ σε ήπιους τόνους (σαν αυτούς που μας έχουν συνηθίσει οι γάλλοι σκηνοθέτες) που σε παρακινεί να ψάξεις την αγάπη στα πιο μικρά πράγματα, ενώ αντίθετα το συναισθηματικά φορτισμένο Carol απεικονίζει μέσα σε ένα σκηνικό εποχής και υπό τους ήχους του σπουδαίου συνθέτη Carter Burwell έναν απαγορευμένο έρωτα από τη χρυσή πένα της Patricia Highsmith. Δε θα μπορούσαν να λείπουν, ωστόσο, από το άρθρο αυτό και οι παλαιότερες κλασσικές ρομαντικές ταινίες που έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια τους στην παγκόσμια φιλμογραφία και έχουν αποτελέσει πρότυπο για τους νέους συνεχιστές του είδους. Μέσα σε αυτές περιλαμβάνονται το Casablanca, το Roman Holiday με τους σπουδαίους Gregory Peck και Audrey Hepburn και φυσικά το αξεπέραστο Vertigo με τη διασημότερη σκηνή φιλιού όλων των εποχών.
Τέλος, δεν είναι λίγες οι φορές που τα βιβλία της πιο ρομαντικής και ταυτόχρονα δηκτικής Βρετανίδας συγγραφέως, της Jane Austen, έχουν μεταφερθεί στη μικρή ή μεγάλη οθόνη, με αποκορύφωμα αυτών τη μίνι-σειρά Pride and Prejudice του 1995. Ο γοητευτικός κύριος Darcy δε θα μπορούσε να ενσαρκωθεί πληρέστερα από κανέναν άλλον ηθοποιό πλην του Colin Firth, ενώ η Jennifer Ehle με το πανέξυπνο, σπινθηροβόλο βλέμμα της αποτέλεσε αξεπέραστη Elizabeth. Εξίσου ρομαντική είναι και η υπέροχη ταινία Sense and Sensibility της ίδιας συγγραφέα αλλά και η μίνι-σειρά Jane Eyre του 2006 μέσα από τη σκοτεινή ματιά της Charlotte Bronte.
——
Χρύσα Γούτα