Η στιγμή που πατάς το πόδι σου πίσω στην καταπληκτική, γεμάτη καυσαέριο, αυτοκίνητα και μιζέρια Αθήνα, σηματοδοτεί και επίσημα το τέλος των διακοπών σου! Είτε γυρνάς με αυτοκίνητο, καράβι ή αεροπλάνο, το συναίσθημα είναι πάνω κάτω το ίδιο.
Τέλος οι διακοπές, η διασκέδαση, η ηρεμία, οι αμμώδεις παραλίες, οι στιγμές εξερεύνησης και τα ατελείωτα ξενύχτια! Με το που φτάσεις Αθήνα κάτι θα σε περιμένει..δουλειά θα είναι; Σχολή; Σχολείο; Κάτι θα είναι. Κάτι αγχωτικό, που το σκέφτεσαι τα βράδια, το οραματίζεσαι και ξυπνάς ιδρωμενος τη νύχτα.
Ο Αύγουστος, αν όχι για όλους, για τη μεγαλύτερη πλειοψηφία, είναι μήνας διακοπών. Είναι ο μήνας που περιμένουμε εν αγωνιως όλη τη χρονιά. Ο μήνας για τον οποίο συγκεντρώνουμε χρήματα. Ο μήνας που θα μαζέψουμε την παρέα μας και θα ξεχυθούμε στην Ελλάδα. Ο Αύγουστος δεν είναι ένας απλός μήνας, είναι ιδέα. Είναι το διάλειμμα που χρειαζόμαστε από τη ρουτίνα της πόλης. Φεύγοντας για διακοπές, το μυαλό ξεφεύγει, οι μπαταρίες ξαναγεμίζουν και η όρεξη φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη. Καταλαβαίνεις ότι είσαι σε διακοπές όταν δεν θυμάσαι τι μέρα είναι, όταν κυκλοφορείς πρωί-μεσημέρι-βράδυ με το μαγιό, όταν η καντίνα είναι το ιδανικό μέρος για να περάσεις τη μέρα σου, όταν πίνεις σαν να μην υπάρχει αύριο, κτλ κτλ.
Όλα αυτά τελειώνουν, όταν φτάνει η ημερομηνία που έχεις βάλει υπενθύμιση στο κινητό σου, για την επιστροφή στη βάση. Το όνειρο σβήνει άδοξα και εσύ βρίσκεσαι σε κακό χάλι να ετοιμάζεις με μια υπέρμετρη ξενερα στη μούρη, τη βαλίτσα σου. Ξέρεις ότι θα περάσουν μήνες μέχρι να ξαναέρθει ο Αύγουστος, θα αφήσεις πίσω αγαπητά πρόσωπα που θα αργήσεις να ξαναδείς, αλλά κυρίως ξέρεις πως ο χαλαρός εαυτός σου θα ξαναμπεί στο τυποποιημένο καλούπι της πραγματικότητας σου.
Παρόλαυτα, ο Αύγουστος είναι ο μήνας που σου δίνει την όρεξη να σκεφτείς τι νέο θα ήθελες να προσθέσεις στην καθημερινότητα σου. Από γυμναστήριο μέχρι σεμινάρια, εργαστήρια, αθλοπαιδιές, κτλ. Είναι κάτι αντίστοιχο με την 1η Ιανουαρίου, που έχουμε την τάση να θέτουμε στόχους στον εαυτό μας, άσχετα αν θα τους υλοποιήσουμε ή όχι.
Αν αυτά δεν ακούγονται τόσο αισιόδοξα, ευτυχώς υπάρχει πάντα ένα κίνητρο που θα σε τραβάει στον τόπο σου. Για τον καθένα είναι ξεχωριστό αλλά πάντα θα υπάρχει.