Όλοι γνωρίζουν ότι η πανδημία αποτελεί ασθένεια που εξαπλώνεται ταχύτατα και σε μεγάλη πληθυσμιακή και γεωγρφική έκταση.
Ετυμολογικά η πανδημία προέρχεται από το παν και δήμος, δηλαδή όλος ο λαός.
Είναι η κατάσταση που αφορά όλο το πληθυσμό, που επηρεάζει όλους.
Δεν αφορά τη μονάδα αλλά το σύνολο.
Διαμορφώνει συλλογικές συνειδήσεις, αναπτύσσει συλλογικές δράσεις, το εγώ γίνεται εμείς.
Είμαστε εμείς που θα καθορίσουμε πόσο γρήγορα θα εξαπλωθεί μία ασθένεια, αλλά και πόσο σύντομα θα περιοριστεί, πόσο ενδιαφερόμαστε για τον εαυτό μας, αλλά και για τον περίγυρω μας.
Όπως όλα, έτσι και η πανδημία έχει δύο όψεις: είναι πρόβλημα, είναι και ευκαιρία.
Πρόβλημα φυσικά αποτελεί, καθώς νοσεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού, υπάρχουν ασθενείς – θύματα, το σύστημα υγείας φθάνει στα όρια του και συχνά αδυνατεί να εξυπηρετήσει όλες τις περιπτώσεις, οι πολίτες αγωνιούν, φοβούνται, πλήττονται οικονομικά, θρηνούν, στερούνται την καθημερινότητα τους και τις συνήθειες τους, δοκιμάζονται σκληρά.
Είναι, όμως και μία ευκαιρία. Ευκαιρία να συνεισφέρουμε, να δείξουμε υπευθυνότητα, αυτοσυγκράτηση, να βρούμε τον πολυπόθητο χρόνο για τον εαυτό μας, για τους δικούς μας, για τα χόμπι μας.
Ναι, αλλά ο χρόνος δεν περνάει μέσα στο σπίτι, λένε κάποιοι.
Πράγματι, είναι δύσκολο να αλλάζεις το πρόγραμμα σου από το απόλυτο σπριντάρισμα σε ασκήσεις εδάφους.
Χρειάζεται προσαρμογή, φαντασία και επαναπρογραμματισμός.
Είναι μία ευκαιρία να ασχοληθούμε με τις ταινίες και σειρές που θέλαμε να δούμε, να διαβάσουμε τα βιβλία που έχουμε στοιβάξει, να αλλάξουμε διακόσμηση στο σπίτι, να διαμορφώσουμε τη βεράντα ή τον κήπο μας, να παρασκευάσουμε μαγειρικές και ζαχαροπλαστικές δημιουργίες, να ολοκληρώσουμε ημιτελή project, να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά με φίλους που έχουμε καιρό να μιλήσουμε, να γυμναστούμε, να μάθουμε μία ξένη γλώσσα μέσω e-learning, να ακούσουμε την αγαπημένη μας μουσική, να αρχειοθετήσουμε φωτογραφίες, να οργανώσουμε το επόμενο ταξίδι μας, να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας.
Κυρίως έχουμε το χρόνο να εκτιμήσουμε και να ευχαριστήσουμε για όλα όσα διαθέτουμε, να χαιρόμαστε τη κάθε στιγμή και να μην υποτιμήσουμε πότε ξανά ακόμα και την πιο άπλη συνήθεια μας, γιατί όπως φαίνεται, τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Με την ευχή για ένα καλύτερο αύριο.
Α.Ζ.