Η ζωή είναι το τώρα, το παρόν. Ζωή δεν είναι αυτό που συνέβη χθες ή λίγες στιγμές πριν, δεν είναι το παρελθόν, αλλά ούτε και το μέλλον που θα έρθει.
Οι πιο πολλοί άνθρωποι σχεδόν σε όλη τους την ζωή, από τότε που ήταν έφηβοι και περίμεναν πότε θα μεγαλώσουν, να γίνουν ενήλικες και να κάνουν ότι θέλουν, συνέχεια περιμένουν να γίνει κάτι ή να αλλάξει κάτι στην καθημερινότητά τους,για να αρχίσουν να νιώθουν πιο όμορφα, να είναι πιο χαλαροί, με δύο λόγια περιμένουν να αρχίσουν να ζούνε.
Αυτό όμως είναι λάθος και απλά σε κρατάει πίσω. Εδώ θα διαβάσεις τρεις αλήθειες για τη ζωή, που θα σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις τη χαρά και την αξία της ζωής και του παρόντος.
Όποιος θέλει βρίσκει χρόνο
Μια μεγάλη αλήθεια, που καταρρίπτει όλες σχεδόν τις δικαιολογίες περί μη χρόνου. Όταν κάποιος θέλει να σου απαντήσει σε ένα σου μήνυμα, σε μια κλήση ή να σου τηλεφωνήσει ο ίδιος, θα βρει το χρόνο. Αν θέλει να σε δει πάλι θα βρει το χρόνο. Κανένας δεν έχει τόσο πολύ φορτωμένο πρόγραμμα, τόσες ασχολίες που να μην βρει δύο, πέντε, δέκα λεπτά να αφιερώσει σε εσένα. Αρκεί φυσικά να το θέλει. Αν κάποιος φίλος ή φίλη, ή αυτός-αυτή που σου αρέσει σε βάζει στην αναμονή συνεχώς με την δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνει, τότε πολύ απλά δεν θέλει να σου μιλήσει. Αν νοιάζεται πραγματικά θα αφιερώσει σε σένα χρόνο από τον χρόνο που έχει.
Τα προσωπικά συμφέροντα έρχονται πρώτα
Όσο καλός κι αν είναι κάποιος, όσο κι αν φροντίζει τους δικούς του ανθρώπους, όσο κι αν είναι συμπονετικός και νοιάζεται για τους άλλους, πάνω απ’όλα, πρώτα έρχονται τα προσωπικά συμφέροντα. Οι πιο πολλοί άνθρωποι συνηθίζουν να παίρνουν από τους άλλους όσα πιο πολλά γίνεται, ειδικά αν εσύ δεν θέσεις τα όρια σου, είτε μιλάμε για τις φιλίες, είτε τις σχέσεις, είτε την εργασία. Εμείς πρέπει να στηρίζουμε και να προσέχουμε τον εαυτό μας, γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει αυτό για μας.
Δεν γίνεται να τους ικανοποιούμε όλους
Ο άνθρωπος είχε, έχει και θα έχει πάντα απαιτήσεις, προσδοκίες και επιθυμίες στην ζωή του, που πολλά από όλα αυτά θα θέλει και θα περιμένει να του τα ικανοποιήσει κάποιος άλλος άνθρωπος. Όμως ακόμη κι αν θεωρητικά λέγαμε μόνο ναι σε οτιδήποτε μας ζητούσε κάποιος, πάλι εκείνος θα ήθελε συνεχώς κι άλλα. Ταυτόχρονα εμείς δίνοντας μόνο και παίρνοντας πίσω πολύ λιγότερα δεν θα είχαμε άλλα ψυχικά αποθέματα και θα παραμελούσαμε τελείως τον εαυτό μας και τη ζωή μας. Δεν γίνεται λοιπόν να τους ικανοποιούμε όλους, γιατί εκτός του ότι θα χάσουμε εμάς, πάντα θα υπάρχει και κάποιος που θα κρίνει αυστηρά, που θα μας προσβάλλει και θα μας αποδοκιμάσει. Σημασία έχει λοιπόν να αποφασίζουμε σωστά που θα μοιράζουμε τα “ναι” και τα “όχι” μας και με κριτήριο την δικιά μας κρίση .Μόνο εμείς έχουμε το δικαίωμα εν τέλει να μας κρίνουμε.