Εξεταστική περίοδος και ακούς τριγύρω (πέρα από τα κλασικά περί διαβάσματος) ότι σε λίγες μέρες λήγει η προθεσμία για μια εργασία που πρέπει να παραδοθεί και όπως είναι φυσικό ούτε καν έχει ξεκινήσει η διεκπεραίωση της.
Δε λέω, ήταν ωραία η περίοδος από το τελευταίο μάθημα μέχρι την αρχή της εξεταστικής αλλά δεν μπορείς να έχεις τον τίτλο του Έλληνα φοιτητή αν δεν έχεις εξαντλήσει όλα τα χρονικά περιθώρια στα οποία θα είχες ασχοληθεί με την εργασία.
Στο παρά πέντε ξεκινάς να σκέφτεσαι ένα πλάνο που θα περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας αξιοπρεπούς εργασίας. Εκείνες τις ώρες λοιπόν, αρχίζεις να καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που επέλεξες αυτό το μάθημα, βρίζεις τον καθηγητή επειδή δεν μπορείς να καταλάβεις τι λέει η εκφώνηση, σιχτιρίζεις που δεν μπορείς να βρεις πηγές για αυτά που πρέπει να γράψεις κτλ.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν δίναμε πανελλήνιες είχαμε στόχο να περάσουμε σε μια σχολή και να μάθουμε όσο περισσότερα πράγματα μπορούμε ώστε να είμαστε εφοδιασμένοι για τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίζαμε στο μέλλον. Όπως ξέρετε, μόνο με θεωρίες και χωρίς πρακτικά μαθήματα ή εργασίες (που θέλουν ψάξιμο και ενεργή ενασχόληση με αυτές), δεν αλληλεπιδρούσαμε με το εκάστοτε μάθημα. Ερχόταν η εξεταστική, μαθαίναμε κακήν κακώς πέντε βασικά πράγματα, που τα συγκρατούσαμε μέχρι να δώσουμε το μάθημα, και μετά πατάγαμε ένα τεράστιο delete.
Γιατί είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν εργασίες;;;
Αν θέλεις να γίνεις προγραμματιστής πρέπει να ξεκινήσεις να φτιάχνεις προγραμματάκια, να ψάχνεις σε βιβλία και ιντερνέτ για το πως θα κάνεις μια λειτουργιά και στη συνέχεια να το δοκιμάζεις. Αν θέλεις να γίνεις νηπιαγωγός πρέπει (πριν μπεις σε τάξεις), να δεις τα χαρακτηριστικά των παιδιών, να δεις πως γίνεται η μάθηση σε αυτό το επίπεδο, να διαβάσεις τα ψυχοκοινωνικά και μαθησιακά επίπεδα της ηλικίας και στο τέλος να δημιουργήσεις δικές σου διδασκαλίες βασιζόμενες στις παραπάνω γνώσεις.
Αν θέλεις να γίνεις γιατρός, δε θα αρκεστείς στη θεωρία, θα μελετήσεις ασθένειες, θα καταγράψεις θεωρίες, θα ψάξεις για παλιές και νέες πρακτικές θεραπείας κτλ. Αν θέλεις να γίνεις δικηγόρος, τα μαθήματα δε σου προσφέρουν τίποτα εκτός αν πιάσεις μια δικογραφία στα χέρια σου και αρχίζεις να δουλεύεις την υπερασπιστική γραμμή κτλ.
Αν θέλεις να γίνεις ερευνητής, όσα βιβλία και να διαβάσεις , αν δεν διεξάγεις μια δική σου έρευνα (έστω και μικρή) πως θα μπορέσεις να ξέρεις τη διαδικασία που ακολουθείται για την διεκπεραίωση μιας έρευνας; πως θα φτιάξεις τα ερευνητικά ερωτήματα, τις υποθέσεις; πως θα κάνεις την πρότερη έρευνα σε βιβλιογραφία; τι ερευνητική μέθοδο και ποια εργαλεία θα χρησιμοποιήσεις και τέλος πως θα αναλύσεις και θα παρουσιάσεις τα αποτελέσματα;;
Πριν κάποιος πρωτοετής/ δευτεροετής, αρχίσει τις πρακτικές του, πρέπει, σε βασικό επίπεδο, να έχει κατακτήσει ορισμένες γνώσεις. Σε αυτό το σημείο αναδεικνύεται η ανάγκη ύπαρξης των εργασιών.
Ο φοιτητής δεν είναι απλά ένας παθητικός δέκτης στείρας γνώσης αλλά συμμετέχει ενεργά αναζητώντας απαντήσεις. Σε πολλές περιπτώσεις οι εργασίες είναι ιδιαίτερα απαιτητικές αλλά με τη σωστή καθοδήγηση των καθηγητών, η διαδικασία της συγγραφής φαντάζει πιο εύκολη. Από την άλλη μεριά, υπάρχουν καθηγητές που ζητάνε πράγματα που δεν τα δίδαξαν ποτέ και απαιτούν μια εργασία μεταπτυχιακού επιπέδου και πάνω.