Τον-την σκέφτεσαι και δεν ξέρεις πώς να νιώσεις…νοσταλγία που χάθηκε ή χαρά που το έζησες έστω και για λίγο… Και τότε είναι η στιγμή που ένα αχνό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό σου και εύχεσαι να σε έβλεπε για ακόμη μια φορά..
Ένας λοιπόν χαμένος έρωτας που ανήκει στο παρελθόν σου κι όμως υπάρχουν στιγμές που θυμάσαι το τι ζήσατε…τι μοιραστήκατε..και θέλεις να γυρίσεις τον χρόνο πάλι εκεί..για να έχει μια δεύτερη ευκαιρία η ιστορία σας….
Δεν παίζει πάντα ρόλο βλέπεις πόσο καλά γνωρίζεις κάποιον ή πόσο καιρό ήσασταν μαζί αλλά το τι ένιωσες γι’ αυτόν τον άνθρωπο…
Μπορεί ο χρόνος να μην σας έφτασε εν τέλει και να έμοιαζε κλεμμένος αλλά το βλέμμα εκείνο δεν θα το ξεχάσεις εύκολα…ούτε την αγκαλιά που σε έπαιρνε τα βράδια…ούτε τα φιλιά που ανταλλάσσατε…ούτε το σκίρτημα που όμοιο του δεν είχες ξανανιώσει….
Και κάπου εκεί ανάμεσα στις σκέψεις και τα συναισθήματα αναρωτιέσαι τι θα γινόταν αν έστελνες ένα μήνυμα να δεις τι κάνει..αν θα σου απαντήσει..ή μήπως όχι γιατί θα δείξεις απελπισία…;
Μια δεύτερη φωνούλα όμως μέσα σου, σου ψυθιρίζει ” στείλε, και να μην απαντήσει τι είχες, τι έχασες ;” Τουλάχιστον δεν θα σου μείνει απωθημένο μέσα σου…
Σε αυτούς τους χαμένους έρωτες ή αγνοείς το μυαλό όταν στους θυμίζει ή κρατάς μια επαφή μήπως και δεν έχετε χάσει κάθε ευκαιρία για να ζήσετε έναν μεγάλο έρωτα μαζί και απλώς χρειάζεται εσύ να δώσεις μια παραπάνω ώθηση…
Ότι κι αν επιλέξεις να μην βιαστείς..περίμενε…κι ότι είναι να γίνει θα γίνει..το μόνο σίγουρο…