Εφηβικοί έρωτες…Στην εποχή της αθωότητας (15 και βγάλε), όταν ακόμα τα συναισθήματα είναι αγνά, όταν δεν έχεις κάνει την πρώτη σου σχέση, όταν δεν βλέπεις την ώρα να πας στο σχολείο/ φροντιστήριο για να δεις αυτόν που σου αρέσει.
Ή όταν περιμένεις με αγωνία ένα του μήνυμα, όταν ψάχνεις να ξεκλέψεις λίγο χρόνο για να βρεθείς στα κρυφά μαζί του…όταν ο έρωτας μπερδεύεται με τον ενθουσιασμό, αυτά θεωρούνται (και είναι) τα χρόνια της αθωότητας.
Πίσω στο τέλος γυμνασίου, αρχές λυκείου, είναι η εποχή των πρώτων ερωτικών σκιρτημάτων. Δεν είναι λίγα τα νεαρά ζευγαράκια που λόγω της ηλικίας τους, δεν έχουν δικό τους χώρο για να μοιραστούν τον έρωτά τους οπότε οι πλατείες, τα σκαλάκια, τα σοκάκια και τα σπίτια όταν λείπουν οι γονείς, αποτελούν τα ιδανικά σημεία για να μπορέσει το ζευγάρι να περάσει λίγο χρόνο μόνο του και μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Οι γονείς, σε αυτές τις ηλικίες είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί και αρνητικοί (ορισμένες φορές) λόγω του νεαρού της ηλικίας και την εμμονή τους με τα διαβάσματα, τους βαθμούς και το περιβόητο ΜΕΛΛΟΝ των παιδιών τους σε κάποια σχολή.
Η πίεση που τραβάνε τα νεαρά παιδιά συνήθως μειώνεται όταν βρουν κάποιον να μοιραστούν τα άγχη τους, τα οποία φαντάζουν αστεία στους μεγαλύτερους. Ο έρωτας προσφέρει μια διέξοδο από τα προβλήματα της πραγματικότητας. Είναι το κάλεσμα της φύσης και δύσκολα μπορείς να πας κόντρα σε αυτό. Μέσα από τις δοκιμές, τα λάθη, τις προσδοκίες, ανακαλύπτεις τον εαυτό σου. Ο έρωτας δεν είναι λόγος να τα παρατήσεις όλα αλλά ούτε να τον προσπεράσεις. Μέτρον άριστον που έλεγαν και οι αρχαίοι.