Όταν ξεκινάμε να κάνουμε μια σχέση είμαστε τόσο χαρούμενοι που πετάμε στα σύννεφα και πιστεύουμε ότι θα μείνουμε μαζί με τον άλλο για πάντα…
Υπάρχει μια ρήση που λέει: « Ποτέ μη πιστεύεις το ποτέ του μεθυσμένου και το πάντα του ερωτευμένου» και υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια πίσω από αυτά τα λόγια.
Για να μπορέσεις να μείνεις “αιώνια” με τον άλλο πρέπει αφενός να το θέλεις εσύ και αφετέρου να το θέλει και ο άλλος. Στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτή η υπόσχεση αγάπης καταρρέει και το μόνο που μένει είναι η προδοσία αυτών των δύο λέξεων. Ο κόσμος χωρίζει διότι δεν μπορεί να συμβιώσει και να επικοινωνήσει με τον άνθρωπο που νόμιζε ότι τον ολοκλήρωνε και τον γέμιζε. Ο παράδεισος αποδείχτηκε ένα ψέμα και οι πρώην εραστές ξανοίγονται σε ένα νέο κυνήγι εμπειριών και νέων συντρόφων.
Πως όμως διασφαλίζεται η ευτυχία;; Πως γνωρίζουμε ότι αυτός που θα είμαστε μαζί του θα είναι ο ένας που θα μείνει “για πάντα” μαζί μας;;;
Όπως καλά προβλέψατε…αυτό δεν μπορεί να διασφαλιστεί και είναι πολύ ουτοπικό να πιστεύουμε ότι υπάρχει η απόλυτη ευτυχία. Πιο σωστό είναι να θεωρούμε την ευτυχία ως στιγμές. Η απόλυτη και συνεχής ευτυχία που την ζεις κάθε στιγμή δεν μπορεί να υπάρξει διότι δεν είναι όλα ρόδινα και ονειρικά στη ζωή. Αυτό που θέλεις να ξέρεις είναι πως ο σύντροφός σου θα είναι δίπλα σου στα καλά και στα κακά, στις χαρές και στις στεναχώριες, στις νίκες και στις ήττες.
Το για πάντα ήταν, είναι και θα παραμείνει η υπόσχεση δύο ερωτευμένων που κανείς δεν πρόκειται να εγγυηθεί ότι θα διατηρηθεί και που θα ισχύσει για πάντα… Μόνο με την ισχυρή θέληση, υποχώρηση και αγάπη μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο….δύσκολο εγχείρημα που όμως, αξίζει τον κόπο.