Κτελ-ιστορίες….(Μέρος 1ο)

Αγαπάμε τα ΚΤΕΛ….τα αγαπάμε γιατί μας πηγαινοφέρνουν….χωρίς αυτά μάλλον θα το παίρναμε με τα πόδια… Όσοι είναι φοιτητές και σπουδάζουν σε πόλη μακριά από το σπιτάκι τους τιμούν τακτικά τα ΚΤΕΛ (εξαιρούνται οι κάτοχοι οχημάτων που τα χρησιμοποιούν για ταξίδια από και προς την πόλη προορισμό).

κτελ ιστορίες φοιτητές

Έχοντας λοιπόν κάνει άπειρα τέτοια ταξίδια έχω πετύχει διάφορες ομορφιές μέσα στα λεωφορεία. Πρώτα όμως ας μιλήσουμε λίγο για τα ίδια τα λεωφορεία. Για ποιο λόγο και αιτία είναι τόσο στενά τα καθίσματα;; γιατί;;;έχω πετύχει λεωφορεία που μετα βίας μπορούσα να βολέψω τα πόδια μου…σε χόμπιτ απευθύνονται, δεν μπορώ να καταλάβω…

Ξεπερνώντας το παραπάνω γεγονός, έχουμε να ασχοληθούμε με το μεγάλο κεφάλαιο που ακούει στο όνομα «ελεγκτές».…αν δεν πάρεις εξπρές αλλά ένα συμβατικό λεωφορείο, που θα περάσει από όλα τα χωριουδάκια του δρόμου (εντάξει ίσως να είμαι λίγο υπερβολική όταν λέω ΟΛΑ τα χωριουδάκια), μπαίνει μέσα ένας ελεγκτής και αρχίζει να φωνάζει πάνω από το κεφάλι σου “ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΣΑΣ!!”(απευθυνόμενος κυρίως σε όσους ανέβηκαν μετά την αφετηρία!). Εντωμεταξύ, εσύ που κοιμάσαι ατάραχος, ακούς ξαφνικά αυτές τις γκαρίδες και πετάγεσαι έντρομος από το κάθισμα σου….Το χειρότερο συμβαίνει όταν ταξιδεύεις νύχτα….για να εξηγήσω τι εννοώ…το βράδυ συνηθίζεται να χαμηλώνουν τα φώτα για να μπορέσει να κοιμηθεί ο κόσμος μήπως και περάσει πιο γρήγορα η ώρα…..ε, όταν μπαίνει ο ελεγκτής ανοίγουν τα φώτα! φανταστείτε….να έχετε 3 ώρες ταξίδι με στενό κάθισμα…..και ελεγκτή…..και 150 στάσεις….προπύργιο της κόλασης…

Ας πούμε όμως και κάνα καλό λόγο, μη μας πουν προκατειλημμένους. Η συνέπεια που έχουν στα δρομολόγια τους τα λεωφορεία, είναι ομολογουμένως ένα από τα μεγαλύτερα θετικά τους.

Κάποιοι οδηγοί έχουν GPS και προβάλουν στις τηλεοράσεις τη διαδρομή και μια φορά στα 4 χρόνια τυχαίνει να παίζει και ταινία καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού (ναι το έχω πετύχει!).

Ειδική μνεία αξίζει στους υπαλλήλους στις εκδόσεις εισιτηρίων…Η ευγένεια τους δεν έχει όρια! Τόσο καλοί και συνεργάσιμοι άνθρωποι δεν έχουν υπάρξει…..(προφανώς και ειρωνεύομαι…όποιος δεν είχε τη χαρά να βρεθεί μπροστά στον γκισέ των εισιτηρίων, έχει χάσει πολύτιμα μαθήματα ευγενείας και καλής συμπεριφοράς…)

Τέλος, θα ήθελα να κάνω και μια μικρή νύξη για τους σταθμούς των ΚΤΕΛ που είναι επιεικώς απαράδεκτοι! Δεν έχω λόγια ειλικρινά για αυτά τα κτίρια (ο θεός να τα κάνει)….Ότι θελήσεις να αγοράσεις, σε πιάσε μια λιγούρα βρε αδερφέ, είναι πανάκριβο και γενικώς το κλίμα που επικρατεί είναι ψυχοπλακωτικό..

Σε επόμενο άρθρο θα ασχοληθούμε με τα διάφορα είδη συνεπιβατών που μπορεί να πετύχει κάποιος και να έχει την χαρά να τα απολαύσει δίπλα του για όλη τη διάρκεια του ταξιδιού…