Καλά τα λόγια δε λέω, αλλά οι πράξεις είναι που κάνουν τη διαφορά. Σκέψου απλά πόσες φορές έκανες πίσω σε κάποια απόφασή σου γιατί στη «μάχη» μεταξύ καρδιάς και λογικής κυριάρχησε περίτρανα ο «νους».
Όσο κι αν ήθελες να το κάνεις, όσο κι αν πίστευες σε αυτό, ένα «αλλά» ήταν και θα είναι πάντα ο μεγαλύτερός σου φόβος.
Μένεις εγκλωβισμένος στις σκέψεις σου και χάνεσαι εκεί. Μαζί με τα πολλά και απροσδιόριστα «αλλά» να σου κρατάνε συντροφιά. Ώσπου κάποια στιγμή, νιώθεις να «πνίγεσαι». Περιορίζεσαι. Δεν αντέχεις. Και ξέρεις γιατί;;; Διότι είναι πολύ δύσκολο να ζει κανείς χωρίς να εκφράζει τον εαυτό του. Χωρίς να εκφράζει τα «θέλω» του. Χωρίς να εκμεταλλεύεται κάθε δυνατή ευκαιρία να πει και να κάνει αυτά που επιθυμεί η «ψυχούλα» του. Όλο αυτό όπως και να’ χει σε απορυθμίζει. Σε αποδιοργανώνει και σε κλονίζει συναισθηματικά.
Μπορεί να πιστεύεις ότι είναι λάθος η όποια σου κίνησή . Δε λέω, μπορεί και να είναι. Αλλά όπως και να έχει «αυτό» είσαι εσύ. Θέλει αρετή και τόλμη για να υποστηρίξεις τα όσα αισθάνεσαι και σκέφτεσαι. Σθένος, αυθορμητισμό, αποφασιστικότητα, ενθουσιασμό και δεξιοτεχνία πρέπει να συνοδεύουν τις πράξεις σου και όχι μόνο τα λόγια σου.
Το «πάθος» που έχεις γι’ αυτό που επιθυμείς θα είναι πάντα η πυξίδα σου. Αυτό θα σε καθοδηγεί και θα σου δίνει δύναμη να συνεχίζεις κάθε φορά που δειλιάζεις και θες να τα παρατήσεις, τρομαγμένος από τις δεύτερες σκέψεις και τα αναποφάσιστα «αλλά».
Δεν είναι αδυναμία να εκφράζεσαι και να κυνηγάς τα όνειρά σου ακόμα κι αν ξέρεις εκ των προτέρων ότι δεν θα έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αδυναμία είναι να καταχωνιάζεις τα «θέλω» σου και να τα εγκλωβίσεις στην απαγορευμένη ζώνη της καρδιάς, αγνοώντας τα. Τότε να ξέρεις ότι μπορούν να γίνουν επικίνδυνα. Δε πρέπει να τα αφήνεις στο σκοτάδι ούτε στην αφάνεια. Πρέπει να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο καθημερινά στη ζωή σου και να εκφράζονται ανιδιοτελώς.
Μπορεί να φοβάσαι την απόρριψη, την απάντηση ή όποιο άλλο αρνητικό αποτέλεσμα έχουν οι πράξεις σου και τα λόγια σου. Αλλά για σκέψου λίγο.