Όλοι έχουμε περάσει έρωτες, χωρισμούς, στεναχώριες, που μας έχουν πληγώσει και στιγματίσει. Συνήθως τα κουβαλάμε και στις επόμενες σχέσεις μας, με αποτέλεσμα, όμως, να δημιουργούμε προβλήματα τόσο στους γύρω όσο και στον εαυτό μας και να μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο, όπου μας στοιχειώνουν τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Το να μένουμε όμως στο παρελθόν σίγουρα δεν ωφελεί κανέναν. Το σημαντικό είναι το παρελθόν να αποτελεί παράδειγμα και όχι εμπόδιο. Με άλλα λόγια το να λέμε “έχω πληγωθεί” είναι σα να υπεκφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση, να κρυβόμαστε πίσω από αυτή και να τη χρησιμοποιούμε πολλές φορές και σαν άλλοθι, ώστε να αποφύγουμε κάτι καινούριο και να μένουμε πίσω.
Επίσης στερούμαστε τη δυνατότητα να εμπιστευτευτούμε τον άνθρωπο σαν άνθρωπο, βλέποντας τον με φόβο ότι θα επαναληφθεί η ίδια ιστορία και θα ξαναπληγωθούμε. Μήπως, όμως έτσι κινδυνεύουμε να χάσουμε κάποιον που πραγματικά αξίζει; Μήπως διώχνουμε ανθρώπους μακριά μας και τους πληγώνουμε χειρότερα από όσο πληγωθήκαμε εμείς; Μήπως έτσι κλεινόμαστε στον εαυτό μας και καταλήγουμε μόνοι;
Σίγουρα πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μας πληγώσουν αλλά θα υπάρξουν κι έκεινοι που θα μας αλλάξουν τη ζωή με την παρουσία τους. Η μαγεία του έρωτα είναι πολύ όμορφη για να τη χάσεις εξαιτίας κάποιου ή κάποιας. Γι’αυτό ξεπέρασε το παρελθόν, τους φόβους και τις ανασφάλειες σου και και ζήσε τη ζωή σου μέσα από τα καλά και τα κακά της!
————-
Ελίζα Μηλιώνη