Οι ανθεκτικές στο χρόνο σχέσεις είναι το αποτέλεσμα μιας μεγάλης προσπάθειας που χρειάζεται επιμονή και υπομονή. Χρειάζεται να αφιερώσουμε πολύ χρόνο, να εμβαθύνουμε στον άλλο, να λάβουμε υπόψη τις επιθυμίες του, τις φιλοδοξίες του και τα ενδιαφέροντά του.
Απαιτείται τεράστια προσπάθεια για ελαχιστοποίηση του εγωισμού και ανάπτυξη της εμπιστοσύνης. Αν ένα ανθρώπινο ον λέει ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για ένα άλλο πρέπει να αναπτύξει όλα τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν αυτό το ενδιαφέρον: να είναι πιστός και καλός φίλος, να λέει αλήθειες, να αισθάνεται υπεύθυνος, να κάνει τον εαυτό του αξιόπιστο.
Όλα αυτά ακούγονται ουτοπικά στη σημερινή εποχή που οι ερωτικές σχέσεις μπορεί να δημιουργούνται και να χαλάνε ακόμη και μέσω διαδικτύου. Η πειθαρχία του έρωτα είναι απαραίτητη, το ερωτικό πάθος είναι μια δύναμη αναρχική που αν δεν τιθασευτεί μπορεί να κατασπαταληθεί άσκοπα.
Έτσι, αν ένα ζευγάρι πιστέψει ότι ο δεσμός μεταξύ τους είναι οριστικός και αμετάκλητος, η φαντασία δεν θα έχει ερέθισμα να περιπλανηθεί έξω από τους δύο. Ούτε θα οπτικοποιήσει τη δυνατότητα μιας άλλης, ίσως πιο εκστατικής ευτυχίας με ένα άλλο πρόσωπο. Αυτό αυξάνει κατά πολύ την πιθανότητα να καταφέρουν να μείνουν για μια ζωή μαζί, όπως είναι και το επιθυμητό στην αρχή του πάθους τους. Και φυσικά απαιτούνται πολλά χάδια και αγκαλιές διότι έτσι εκκρίνεται ωκυτοκίνη, η ουσία που είναι υπεύθυνη για την αφοσίωση.
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Έρωτας, Χημεία & Σεξ-Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ 2011)