Όταν έχεις σχέση με κάποιον που λατρεύει τα ζώα και μένει με τέσσερα σκυλάκια στο σπίτι του καταλαβαίνεις ότι η ζωή σου σίγουρα θα αλλάξει. Θα μοιραστώ μαζί σας μία ιστορία προσωπική για το πώς είναι να μένεις με έναν animal lover.
Εγώ προσωπικά όταν έβλεπα παλιά έναν άνθρωπο με σκύλο πήγαινα στην κυριολεξία στο απέναντι πεζοδρόμιο. Από πολύ μικρή φοβόμουνα για κάποιον ανεξήγητο λόγο τα ζώα και μάλιστα πολύ! Δεν είχε συμβεί κάποιο περιστατικό που να εξηγεί αυτό το φόβο που αισθανόμουν ιδίως για τα σκυλιά. Όσο περνούσαν τα χρόνια όμως κι έβλεπα τους φίλους μου και τις φίλες μου να έχουν κάποιο κατοικίδιο ζώο, συνήθως γάτα ή σκύλο, μου πέρναγε αυτός ο φόβος.
Σιγά σιγά σκεφτόμουνα και εγώ όλο και πιο συχνά την ιδέα να αποκτήσω κάποια στιγμή στο δικό μου στο σπίτι ένα σκυλάκι. Η αλήθεια είναι ότι τις γάτες ακόμα και σήμερα δεν τις συμπαθώ πολύ. Θυμάμαι πάντως τη πρώτη φορά που χάιδεψα στη ζωή μου σκύλο αλλά και γάτα. ‘Ημουνα βόλτα και είδα ένα μικρό κουτάβι πολύ όμορφο, το σήκωσα αγκαλιά κι εκεί ήταν πιστεύω που ξεπέρασα όλο το φόβο. Όπως επίσης σε μία άλλη βόλτα, είδα μία μικρή άσπρη γατούλα και πάλι μου βγήκε και τη χάιδεψα. Εξάλλου όπως λένε αν θες να ξεπεράσεις έναν φόβο πρέπει να εκτεθείς σε αυτό που φοβάσαι.Αυτό που έχω καταλάβει πλέον πολύ καλά είναι ότι όταν έχεις κάποιο κατοικίδιο ζώο πραγματικά είναι σαν να έχεις ένα μικρό παιδί και αυτό το μικρό ζωάκι, αυτό το μικρό πλάσμα όντως νιώθει αγάπη για σένα και είναι πάντα εκεί.
Όταν γνώρισα το σύντροφό μου και μου είπε ότι έχει 4 σκυλάκια ναι μεν στην αρχή σοκαρίστηκα γιατί δεν είχα μείνει ποτέ με σκύλο αλλά δεν φοβήθηκα να πάω να μείνω μαζί του γι’ αυτόν το λόγο. Από την αρχή όλα τους με λάτρεψαν ειδικά τα δύο από αυτά δεν ξεκόλαγαν από δίπλα μου και ήταν σαν να με προστάτευαν. Μέσα στο σπίτι μας έχουμε πάντα τέσσερα μικρά σκυλάκια να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, να μας χτυπάνε την πόρτα κάθε πρωί να έρχονται τρέχοντας όταν μπαίνουμε στο σπίτι και να χώνουν την μουσούδα τους στα πόδια μας και στα χέρια μας μέχρι και που γαβγίζει το ένα στο άλλο επειδή ζηλεύουν. Όταν τα πάμε βόλτα είναι πάντα μία αξέχαστη εμπειρία. Όταν έχεις σκύλο το προσέχεις σαν ένα μικρό παιδί προσέχεις τα αμάξια και μην το πατήσει κάποιο.
Κάθε μέρα μπορούν να κάνουν κάτι και να σε εκπλήξουν ευχάριστα. Δεν είσαι ποτέ μόνος στο σπίτι έχεις πάντα παρέα και δεν βαριέσαι.
Νιώθεις ότι έχεις τέσσερεις φύλακες που σε προσέχουν μέρα νύχτα, σε παίρνουν αγκαλιά όταν δεν είσαι καλά και κάνεις τα πάντα σχεδόν μαζί τους. Θα κάτσουμε όλοι μαζί στο τραπέζι να φάμε και θα ανέβουν και αυτά στην καρέκλα όσα χωράνε. Θα μοιραστούμε το φαΐ μαζί τους, θα παίξουμε μαζί τους, έχουν το δικό τους δωμάτιο και είμαστε όλοι μία οικογένεια.
Νιώθω πραγματικά τυχερή που γνώρισα όχι μόνο αυτό τον άνθρωπο αλλά και τα τέσσερα σκυλάκια και δεν θέλω τίποτα στη ζωή μου. Αν λοιπόν εσύ φοβάσαι τα σκυλάκια λίγο ή πολύ, όπως ήμουν κι εγώ, σου συνιστώ απλά να πάρεις αγκαλιά ένα μικρό κουτάβι με την πρώτη ευκαιρία και θα δεις πόσο γρήγορα θα φύγει ο φόβος. Να θυμάσαι ότι ο σκύλος είναι σαν τον άνθρωπο, νιώθει ότι νιώθουμε και μπορεί να εκφραστεί καλύτερα από μας. Το μόνο που θέλει είναι αγάπη.