Στο σημερινό άρθρο πήγαμε πολλά χρόνια πίσω για να θυμηθούμε πως ήταν όταν έπρεπε να μοιραστούμε το δωμάτιό μας, το παιχνίδι μας ή τα δικά μας πράγματα με τα αδέρφια μας.
Πάντα υπήρχαν ορισμένοι άγραφοι κανόνες, οι οποίοι ίσχυαν ακόμα και όταν οι γονείς μας προσπαθούσαν να μας κάνουν να συμπεριφερθούμε σαν πολιτισμένα άτομα.
Ο δεκάλογος είναι ο εξής:
- Αν μου αρέσει, είναι δικό μου.
- Αν το κρατάω, είναι δικό μου.
- Αν μπορώ να στο πάρω, είναι πάλι δικό μου.
- Αν το κρατούσα πριν λίγο, είναι δικό μου.
- Αν μασάω μέρη του παιχνιδιού, όλο το υπόλοιπο παιχνίδι είναι δικό μου.
- Αν είναι δικό μου, απαγορεύεται να εμφανιστεί ότι είναι δικό σου μελλοντικά.
- Αν μοιάζει για δικό μου, ΕΙΝΑΙ δικό μου.
- Αν το είδα πρώτος, (μάντεψε) , είναι δικό μου.
- Αν παίζεις με κάτι και το αφήσεις κάτι για να παίξεις με κάτι άλλο, αυτό που άφησες γίνεται αυτομάτως δικό μου.
- Αν είναι σπασμένο / κατεστραμμένο ή λείπουν κομμάτια, χάρισμά σου.