Η ζωή μας στην ουσία αποτελείται από μικρές ή μεγάλες αλλαγές και αντίστοιχες συνήθειες.
Μερικοί άνθρωποι δέχονται ποιο εύκολα τις αλλαγές που τους συμβαίνουν σε φιλικό, επαγγελματικό ή ερωτικό επίπεδο και άλλοι, ειδικά όσοι φτιάχνουν εύκολα συνήθειες, τις δέχονται πιο δύσκολα.
Η δεύτερη κατηγορία ανθρώπων, δένονται με καταστάσεις και άλλους ανθρώπους, όταν βιώνουν κάτι από κοινού για σχετικά ίσως μικρό και σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν λοιπόν μια κοινή τους καθημερινή στιγμή, δεν γίνει για μια ή δύο φορές π.χ. ένας καφές κάθε απόγευμα ή αλλάξει τελείως, προς το αρνητικό όμως, εκεί νιώθουν έξω από τα νερά τους.
Για παράδειγμα μπορεί ένα ζευγάρι να βρίσκεται κάθε μέρα και να κοιμούνται και μαζί, αν όμως ξαφνικά ο ένας από τους δύο βρει μια πιο απαιτητική δουλειά από πλευράς ωραρίου και συνεπώς δεν περνάει τόσο χρόνο με την κοπέλα του, όπως πριν, εκείνη μπορεί να νιώσει λόγω συνήθειας, ότι την παραμελεί και δεν την θέλει, παρόλο που αυτό δεν θα ισχύει.
Το θέμα είναι όμως να έχουμε όλοι συμφιλιωθεί μέσα μας, με το γεγονός ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε 100% την ζωή μας και την μοίρα μας. Υπάρχουν πράγματα που θα συμβούν ούτως ή άλλως, όσο “σωστοί” και δίκαιοι είμαστε εμείς. Και αυτό το λέω γιατί έχουμε την τάση μερικές φορές να κατηγορούμε ακόμη και τον εαυτό μας, ότι επειδή φερθήκαμε κάπου λάθος, μας το ανταποδίδει το σύμπαν ή ο Θεός.
Ποτέ μα ποτέ δεν γίνεται όλα να κυλάνε ήρεμα και όπως τα θέλουμε. Το θέμα είναι να είμαστε δεκτικοί απέναντι στις αλλαγές που γίνονται και μάλιστα κάποιες φορές να τις επιδιώκουμε και μεις οι ίδιοι. Ειδικά όταν δεν μας αρέσει κάτι στη ζωή μας. Δηλαδή μην μένουμε σε μια σχέση ή μια δουλειά ή μια σχολή, μόνο και μόνο γιατί φοβόμαστε να αντιδράσουμε και φοβόμαστε την αλλαγή.