Με τις κατάλληλες γνώσεις μπορούμε να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε «εξαρτήσεις» στον αγαπημένο μας μαθαίνοντάς τον να αντιδρά με συγκεκριμένο τρόπο στα δικά μας ερεθίσματα.
Έτσι οι ενέργειές μας θα έχουν την ίδια επίδραση που έχει ένα δόλωμα σε ένα ζώο ή ή κίνηση της κάπας μπροστά στον ταύρο.
Ότι μπορεί να γίνει αυτό το απέδειξε ο Ιβάν Παβλόφ ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για τις έρευνές του. Μελέτησε τα εξαρτημένα ανακλαστικά στους σκύλους. Μέσω της διαδικασίας αυτής που ονομάζεται κλασσική εξαρτημένη μάθηση επέρχεται σημαντική αλλαγή της συμπεριφοράς.
Πολύ απλά πράγματα είναι αυτά που μπορούν να κάνουν κάποιον «εξαρτημένο». Αν για παράδειγμα τηλεφωνείτε στο ταίρι σας κάθε μέρα στις 9:30 το βράδυ, μετά από μερικές μέρες όταν θα πλησιάζει η συγκεκριμένη ώρα εκείνος θα κοιτάει συνεχώς τη μια το ρολόι του την άλλη το τηλέφωνο. Θα κυριαρχεί η σκέψη σας στο μυαλό του και αν αργήσετε να τηλεφωνήσετε το πιθανότερο είναι ότι θα εκδηλώσει συμπτώματα στέρησης.
Επίσης αν ένα συγκεκριμένο εσώρουχο το φοράτε κάθε φορά που ακολουθούν παθιασμένες σκηνές, όταν το ξαναφορέσετε θα υπάρχει η αναμενόμενη αντίδραση. Εφαρμόζοντας λοιπόν τέτοιες τεχνικές -υπάρχει τεράστια λίστα- το μυαλό του αγαπημένου σας θα γεμίζει από την εικόνα σας όπως ένα κοντινό πλάνο γεμίζει την οθόνη της τηλεόρασης. Θα καταφέρετε να στοιχειώνετε τις σκέψεις του, τα όνειρά του αλλά και τις φαντασιώσεις του.
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Έρωτας, Χημεία & Σεξ-Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ 2011)