Τα τελευταία χρόνια με την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας δόθηκε η δυνατότητα για επιστημονική έρευνα των συναισθημάτων γενικά και του έρωτα ειδικότερα.
Μέσα σε νευροχημικά εργαστήρια τα ερωτικά συναισθήματα παρατηρήθηκαν, αναλύθηκαν και αποκωδικοποιήθηκαν.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι πρόκειται για μια καθαρά εγκεφαλική λειτουργία και εντοπίστηκαν οι χημικές ουσίες που είναι υπεύθυνες για τα εκρηκτικά συναισθήματα του έρωτα.
Με τις παραπάνω μεθόδους βρέθηκε ότι η ντοπαμίνη είναι ο νευροδιαβιβαστής που σχετίζεται άμεσα με το πάθος αλλά και με τον πόθο, ένα συναίσθημα που διέπεται από τον εθισμό. Για παράδειγμα ένας ναρκομανής που παίρνει τη δόση του σε συγκεκριμένο χώρο με τα ίδια σύνεργα κάθε φορά, η θέα και μόνο του εξοπλισμού αυτού μπορεί να προκαλέσει στον εγκέφαλό του τις αλλαγές που θα προκαλούσε το ίδιο το ναρκωτικό. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και όταν βιώνουμε έντονη επιθυμία για αυτόν με τον οποίο είμαστε ερωτευμένοι.
Η τεχνολογία δεν αποχρωματίζει τον έρωτα ούτε μειώνει την έκσταση που νιώθουμε αλλά μάλλον βοηθά να τον κατανοήσουμε, να τον θερμάνουμε και να τον αυξήσουμε.
Σήμερα λόγου χάρη δε θα βιαστούμε να χαρακτηρίσουμε ψεύτη τον εραστή που μας υποσχέθηκε αιώνιο έρωτα και μας παράτησε μετά από δύο χρόνια. Την υπόσχεση την έδωσε υπό την επήρεια χημικών ουσιών που απελευθερώθηκαν στον εγκέφαλό του λόγω του έρωτά του για μας. Όταν το είπε έτσι ένιωθε πραγματικά, το πίστευε!
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Έρωτας, Χημεία & Σεξ-Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ 2011)