Είναι και κάποια πράγματα που δεν προορίζονται για κανέναν άλλον πέρα από τον ίδιο σου τον εαυτό. Λόγια και σκέψεις που δεν βρήκαν και δε θέλησαν να βρουν ποτέ τον παραλήπτη τους.
Που «σφηνώθηκαν» βαθιά μέσα σου και ύψωσαν απόρθητα τείχη έτσι ώστε να εμποδίσουν τη «φυγή» τους. Λόγια και σκέψεις στο μυαλό που αποσιωπήθηκαν και τέλος αποκοιμήθηκαν εκεί ξεχασμένα.
Κάποια πράγματα είναι να μη μαθευτούν ποτέ. Είναι να μείνουν εκεί που ανήκουν. Στον ίδιο σου τον εαυτό. Σε σένα τον ίδιο. Σε σένα από όπου δημιουργήθηκαν και προσπάθησαν να πάρουν ζωή, αλλά για κάποιο λόγο που μόνο εσύ ξέρεις δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έμειναν σαν σκέψεις στο μυαλό, για να σου κρατούν συντροφιά όταν θα σαι μόνη/ος.
Τα λεγόμενα «Ανείπωτα» κρύβουν τις πιο ενδόμυχες και αληθινές σκέψεις μας. Λόγια που δε βρήκαν το θάρρος που τους έπρεπε για να βγουν στην επιφάνεια και να δώσουν πνοή στα «θέλω μας».
Λόγια που ακόμα και τώρα κρύβονται πίσω από χαμόγελα, βλέμματα, χειραψίες και τυπικές σχέσεις.
Ίσως κάποια στιγμή να προσπάθησες να τα εκφράσεις. Όχι όμως με λόγια. Με λόγια δε μπόρεσες. Προσπάθησες με μικρές και διακριτικές πράξεις να δώσεις ζωή σε αυτά τα λόγια. Πράξεις όμως που μόνο εσύ μπορούσες να δεις ότι πίσω από αυτές κρύβεται ένας ολόκληρος «χείμαρρος» από ανέκφραστα λόγια.
Τα ανείπωτα, τα ανέκφραστα δε μπορούν να εξαφανιστούν. Όσο και να τα θεωρείς πεθαμένα, αυτά θα είναι γραμμένα στο μυαλό και στην καρδιά σου με έναν ανεξίτηλο στυλό. Δε θα φύγουν ποτέ και θα έρχονται στη θύμηση σου κάθε φορά που συναντάς αυτό το πρόσωπο. Μπορεί να κουραστούν να περιμένουν μέχρι να βγουν στην επιφάνεια αλλά δε θα φύγουν, γιατί πολύ απλά εσύ είσαι που συνεχίζεις και τα θρέφεις.