Ως έφηβη, η Melinda Beck περνούσε αρκετό χρόνο στο σκοτεινό Κεντρικό Παράρτημα της Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης, το οποίο βρισκόταν σε ένα κτίριο που κάποτε στέγαζε το παλαιότερο πολυκατάστημα της Αμερικής – ένας χώρος, όχι ακριβώς σχεδιασμένος για εφήβους.
Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, η Beck, η οποία σήμερα εργάζεται ως εικαστικός, βοήθησε στην αναδιαμόρφωση και μετεξέλιξη της βιβλιοθήκης σε έναν ζωντανό δημόσιο χώρο, ιδιαίτερα φιλικό στους εφήβους.
Όταν το Κεντρικό Δανειστικό Παράρτημα της Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης επανασχεδιάστηκε και μετατράπηκε στη Stavros Niarchos Foundation Library (SNFL), η δημιουργία ενός φιλόξενου χώρου για τα παιδιά και τους εφήβους ήταν βασική προτεραιότητα.
Στη Beck ανατέθηκε να δώσει χρώμα στους τοίχους του Κέντρου Εφήβων (Teen Center) της Βιβλιοθήκης, το οποίο περιλαμβάνει ένα εργαστήριο πολυμέσων, ένα στούντιο ηχογραφήσεων και φιλοξενεί εκδηλώσεις αποκλειστικά για εφήβους. Η Beck δημιούργησε μία σειρά από έξι μεγάλες τοιχογραφίες με φιγούρες εφήβων που κουβαλούν σακίδια ανάμεσα σε πολύχρωμες, ελικοειδείς γραμμές, εμπνευσμένες από χάρτες μέσων μαζικής μεταφοράς. «Όπως όλοι οι έφηβοι, οι έφηβοι που απεικονίζονται στις τοιχογραφίες κουβαλούν ολόκληρο τον κόσμο στο σακίδιό τους», γράφει η Beck.
Οι τοιχογραφίες, που χρειάστηκαν δύο χρόνια για να ολοκληρωθούν, αγκαλιάστηκαν με θέρμη από τον κόσμο. Η κριτική των New York Times για τη νέα βιβλιοθήκη κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις: «τολμηρές, απρόβλεπτες τοιχογραφίες που σχεδιάστηκαν από την Melinda Beck». Η SNFL απέσπασε επίσης θετικά σχόλια από την εφημερίδα, που τη χαρακτήρισαν ως ένα από τα «10 Έργα Τέχνης που Ξέφυγαν Φέτος από τον Αλγόριθμο».
«Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω στη δεκαετία του ’80 και να πω στον έφηβο εαυτό μου, που τότε καθόταν στην παλιά, σκοτεινή και σκονισμένη βιβλιοθήκη του Mid-Manhattan, κοιτάζοντας κιτρινισμένες φωτογραφίες παλιών μπλέντερ στη Συλλογή Εικόνων της NYPL, πώς θα εξελισσόμουν στο μέλλον», γράφει η Beck.
Οι τοιχογραφίες της Beck συμβάλλουν στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που υπογραμμίζει στους εφήβους ότι το Κέντρο είναι ένα μέρος για αυτούς, ένα μέρος όπου ανήκουν. Όπως γράφει κι η ίδια για τη δημιουργία της, «αυτή είναι η πόλη τους».