Η θρυλική ποιήτρια της νεοϋορκέζικης punk rock Patti Smith προσγειώνεται στη Στέγη για να συμμετάσχει στα ηχοτοπία της Soundwalk Collective, σε ένα διήμερο γεμάτο εικόνες και ήχους από τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Το “Correspondences” είναι ένα διαρκώς εξελισσόμενο πρότζεκτ που προκύπτει από τη συνεργασία ανάμεσα στη Soundwalk Collective και τη «ποιήτρια» της πανκ ροκ Πάτι Σμιθ. Έχοντας συμπληρώσει περισσότερα από 10 χρόνια, το “Correspondences” διασχίζει μια ποικιλία διαφορετικών γεωγραφιών και τους φυσικούς τους χώρους, αποκαλύπτοντας ηχητικά χνάρια που έχουν αφήσει πίσω τους ποιητές, κινηματογραφιστές και επαναστάτες και αναδεικνύοντας παράλληλα τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής.
Τα μουσικά κομμάτια που θα παρουσιαστούν στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης στις 14 και 15 Μαρτίου γίνονται οπτικοακουστικά ταξίδια πρόκλησης για τη σκέψη μας και περιλαμβάνουν από μια συνεργασία με την TBA21–Academy, που εξερευνά την καταστροφική επίδραση των σεισμικών αεροβόλων και, γενικότερα, των ανθρώπινων παρεμβάσεων στους ωκεανούς, έως την ανθεκτικότητα της φύσης μετά την καταστροφή στο Τσέρνομπιλ, τις αποκεντρωμένες κοινωνίες που οραματίστηκε ο Πιοτρ Κροπότκιν και τις ερημιές της τελευταίας νύχτας του Παζολίνι.
Το «Correspondences», που περιλαμβάνει ζωντανές ταινίες και director’s cuts, ερμηνεύουν ο Στέφαν Κρασνεάντσκι και ο Simone Merli της Soundwalk Collective και η Πάτι Σμιθ. Τα visuals της παράστασης υπογράφει ο Πορτογάλος κινηματογραφιστής Pedro Maia.
Ο ιδρυτής της Soundwalk Collective, Stephan Crasneanscki, έχει εξερευνήσει και καταγράψει τα πιο απομακρυσμένα μέρη του κόσμου σε ήχο με σκοπό να αφυπνίσει μια ηχητική μνήμη εντός του τοπίου, φέρνοντας στο φως ίχνη του παρελθόντος και τρέχουσες ιστορίες του κόσμου στον οποίο ζούμε. Οι συνθέσεις που έχουν προκύψει αποτελούνται απόλ, ήχους που εκφράζουν τη σχέση μας με τον κόσμο και το περιβάλλον, την ψυχή της ύπαρξής μας, αλλά και τη δημιουργική διαδικασία του καλλιτέχνη.
Ο Κρασνεάντσκι έφερε αυτές τις ηχογραφήσεις, που αρχικά συντέθηκαν ως μακρινά ταξιδιωτικά πλάνα, σαν ένα σάουντρακ μιας αόρατης ταινίας, στην Πάτι Σμιθ, δίνοντάς της νέα τοπία για να διοχετεύσει το ποιητικό της όραμα. Αυτός ο διαρκής συντονισμός μεταξύ των καλλιτεχνών –που ξεκίνησε μετά από μια τυχαία συνάντησή τους κατά τη διάρκεια μιας πτήσης– σχηματοποιήθηκε μέσω των ανταποκρίσεών τους, όπως υπονοεί και ο τίτλος του πρότζεκτ: συνεχιζόμενες συζητήσεις με σκοπό τον προβληματισμό για τη ζωή και τη φύση.
Η Soundwalk Collective είναι η πλατφόρμα σύγχρονης ηχητικής τέχνης του ιδρυτή της και καλλιτέχνη Στέφαν Κρασνεάντσκι και του παραγωγού Σιμόνε Μέρλι. Συνεργαζόμενοι με έναν εναλλασσόμενο αστερισμό καλλιτεχνών και μουσικών, αναπτύσσουν ηχητικά έργα για συγκεκριμένα μέρη και πλαίσια, μέσω των οποίων διερευνούν εννοιολογικά, λογοτεχνικά ή καλλιτεχνικά θέματα. Εξελισσόμενη μέσα από μια διεπιστημονική προσέγγιση, η Soundwalk Collective έχει καλλιεργήσει μακρόχρονες δημιουργικές συνεργασίες, μεταξύ άλλων, με τη μουσικό Patti Smith, τον αείμνηστο σκηνοθέτη Jean-Luc Godard, τη φωτογράφο Nan Goldin, τη χορογράφο Sasha Waltz και την ηθοποιό και τραγουδίστρια Charlotte Gainsbourg. Η Soundwalk Collective έχει παρουσιάσει ζωντανά και εκθέσει σε ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικών και μουσικών οργανισμών ανά τον κόσμο, όπως είναι το Berghain, το Centre Pompidou, το CTM Festival, η documenta, το KW Institute for Contemporary Art, το Μουσείο του Λούβρου στο Άμπου Ντάμπι, η Manifesta, το Mobile Art Pavilion της Zaha Hadid και το New Museum.
Λίγα λόγια για την Πάτι Σμιθ
Η Patti Smith γεννήθηκε στο Σικάγο, μεγάλωσε στα νότια της πολιτείας Νιου Τζέρσι και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1967. Είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένα τα πλούσια επιτεύγματα που έχει επιδείξει ως ερμηνεύτρια, συγγραφέας, δισκογραφική και εικαστική καλλιτέχνιδα. Η πρώτη ηχογράφησή της, το άλμπουμ “Horses” που κυκλοφόρησε το 1975, εντάχθηκε στο Εθνικό Μητρώο Ηχογραφήσεων της Βιβλιοθήκης του αμερικανικού Κογκρέσου το 2010, από το Εθνικό Συμβούλιο Διατήρησης Ηχογραφήσεων.
Ανάμεσα στις επόμενες δισκογραφικές κυκλοφορίες της περιλαμβάνονται τα άλμπουμ “Radio Ethiopia”, “Easter”, το οποίο περιείχε το τραγούδι “Because the Night” που ήταν γραμμένο από κοινού με τον Bruce Springsteen, “Wave”, “Dream of Life”, το οποίο περιείχε το τραγούδι “People Have the Power” που ήταν γραμμένο από κοινού με τον αείμνηστο σύζυγό της, Fred ‘Sonic’ Smith, “Gone Again”, “Peace and Noise”, “Gung Ho”, “Land” (συλλογή), “Trampin’”, “Twelve”, “Outside Society” (συλλογή) και “Banga”. Υπήρξε τέσσερις φορές υποψήφια για βραβείο Grammy, καθώς και μία φορά υποψήφια για βράβευση στις Χρυσές Σφαίρες, με το τραγούδι “Mercy Is”, γραμμένο από κοινού με τον Lenny Kay για την ταινία “Noah”. Το ντοκιμαντέρ του Steven Sebring, “Patti Smith: Dream of Life” (2008), ήταν υποψήφιο για βραβείο Emmy.
Η Πάτι Σμιθ τιμήθηκε το 2020 με το περίβλεπτο Εθνικό Βραβείο Βιβλίο των ΗΠΑ για το μπεστ σέλερ αυτοβιογραφικό βιβλίο της, “Just Kids”, όπου εξιστορεί τη βαθιά φιλία της με τον φωτογράφο Robert Mapplethorpe και τη δημιουργική πορεία τους (κυκλοφορεί στα ελληνικά με τίτλο «Πάτι και Ρόμπερτ», μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς, εκδ. Κέδρος). Η εργογραφία της περιλαμβάνει επίσης τα βιβλία “Witt”, “Babel”, “Woolgathering”, “The Coral Sea”, “Auguries of Innocence”, “Collected Lyrics”, “M Train” (κυκλοφορεί στα ελληνικά με τον ίδιο τίτλο, μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς, εκδ. Κέδρος), “Devotion” και “Year of the Monkey”.
Η Σμιθ έχει τιμηθεί με τη διάκριση Commandeur des Arts et des Lettres (Διοικητής Τάγματος Τεχνών και Γραμμάτων) από το γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού. Το 2007 εισήχθη στο Rock and Roll Hall of Fame. Τιμήθηκε από την αμερικανική ένωση πνευματικών δημιουργών ASCAP με το Founders Award το 2010, για τη συνολική προσφορά της, ενώ τον επόμενο χρόνο έλαβε το σουηδικό Polar Award, μια διεθνή αναγνώριση σημαντικών επιτευγμάτων στη μουσική. Το 2013 βραβεύτηκε με το Μετάλλιο Katharine Hepburn από το Bryn Mawr College, μια διάκριση η οποία απονέμεται σε γυναίκες που ενσαρκώνουν την ορμή και το εργασιακό ήθος της διάσημης ηθοποιού. Το 2014, το ΔΣ του Barnard College της απένειμε το δικό του Μετάλλιο Διάκρισης και το 2016 έλαβε ανάλογη βράβευση (Burke Medal) από το Trinity College του Δουβλίνου, για την εξαιρετική συνεισφορά της στις τέχνες.
Φωτογραφίες, σχέδια και εικαστικές εγκαταστάσεις της Σμιθ έχουν εκτεθεί σε γκαλερί και μουσεία όλου του κόσμου. Παράλληλα με τη φιλοξενία της φωτογραφικής της έκθεσης, “Higher Learning”, στην Ιταλία, η Σμιθ έλαβε τιμητικό μεταπτυχιακό δίπλωμα (Laurea Magistrale honoris causa) από το Πανεπιστήμιο της Πάρμα και ανακηρύχθηκε επίτιμη διδάκτορας Ευρωαμερικανικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Πάντοβα.
Το διάσημο συγκρότημα της περιλαμβάνει πλέον στις τάξεις του τον κιθαρίστα και συγγραφέα Lenny Kaye, με τον οποίο συνεργάζεται από το 1971, τον ντράμερ Jay Dee Daugherty (συνεργάτη της από το 1975), τον Tony Shanahan στο μπάσο και τα πλήκτρα (από το 1996), καθώς και τον γιο της, τον κιθαρίστα Jackson Smith, εδώ και πάνω από μια δεκαετία.
Αυτή την περίοδο η Πάτι Σμιθ γράφει και εμφανίζεται ζωντανά, ενώ προσφέρει στήριξη σε ζητήματα ανθρώπινων δικαιωμάτων και περιβαλλοντικών ομάδων, κυρίως στη μη κερδοσκοπική οργάνωση Pathway to Paris, που συνίδρυσε η κόρη της, Jesse Paris Smith, παρέχοντας απτές λύσεις για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Τον Μάιο του 2020 τιμήθηκε με το PEN Literary Service Award και ονομάστηκε επίτιμη διδάκτορας του Πανεπιστημίου Columbia. Στις 21 Μαΐου 2022 τιμήθηκε με τη διάκριση της Γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής για το σύνολο του έργου της.
Δεν είναι η πρώτη της συνεργασία με το Ίδρυμα Ωνάση. Έχει προηγηθεί η συμμετοχή της στη Νέα Υόρκη στο Onassis Festival 2019: Democracy Is Coming σε συμπαραγωγή με το Public Theater της Νέας Υόρκης. Στις 13 Απριλίου του 2019 «ενώθηκε» με τον Stewart Copeland των θρυλικών Police, τους Choir! Choir! Choir! και το κοινό που σχημάτισε μια ζωντανή χορωδία. Όλοι μαζί ερμήνευσαν μια συγκλονιστική εκτέλεση του “People Have the Power”, του τραγουδιού-συμβόλου της δημοκρατίας, σε ένα ζωντανό, δυνατό, μαζικό sing-along.