Φέτος, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει καλλιτεχνικά έργα-αντίδοτα στη μοναξιά, που έχουν στον πυρήνα τους την ανάγκη μας να αλληλοσχετιζόμαστε, την ανάγκη μας να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο μέσα από το βλέμμα του άλλου, την ανάγκη μας να συνάψουμε ουσιαστικές σχέσεις: ερωτικές, φιλικές, γονεϊκές, σχέσεις με τον εαυτό μας, την κοινωνία και τον κόσμο.
Οι φετινές παραγωγές μιλούν για την αγάπη, για τα μικρά ή μεγάλα σκιρτήματα, αυτά που μας βοηθούν να ζήσουμε, να αντέξουμε τις προκλήσεις της ζωής, την καθημερινότητα, τις κοινωνικές αδικίες, τις προσωπικές μας ανησυχίες. Γιατί οι σχέσεις είναι το καταφύγιό μας. H προπώληση αρχίζει τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου, για περιορισμένο αριθμό θέσεων. Κάθε Κυριακή, στην Κεντρική Σκηνή οι παραστάσεις ξεκινούν στις 14:00 και στη Μικρή Σκηνή στις 17:00. Γιατί οι Κυριακές υπόσχονται μια νέα, μοναδική εμπειρία στη Στέγη, με παραστάσεις σε έκδοση αποκλειστικά «ματινέ».
Στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, παρουσιάζεται για ένα 24ωρο το The Second Woman τωνNat Randall και Anna Breckon, ένας μαραθώνιος αντοχής, τόσο για την κύρια ερμηνεύτρια, τη Στεφανία Γουλιώτη, όσο και για το κοινό. Η συνάντηση ενός ζευγαριού επαναλαμβάνεται 100 φορές, κάθε φορά με έναν καινούριο παρτενέρ, αναγκάζοντας την ηθοποιό να ανταποκριθεί με ταχύτατα αντανακλαστικά. Στη Μικρή Σκηνή ο Tiago Rodrigues σκηνοθετεί, σε συνεργασία με την Αργυρώ Χιώτη, τους Νίκο Καραθάνο και Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου στο πρώτο του θεατρικό έργο, τον Χορό των Εραστών, ένα θέαμα και ακρόαμα αιφνιδιαστικής τρυφερότητας, έντασης, χιούμορ και βαθιάς συγκίνησης. Το έργο του Κ. Π. Καβάφη ζωντανεύει για δεύτερη φορά μέσα από τις μελωδίες του Δημήτρη Παπαδημητρίου (…που γι’ Αλεξανδρινό γράφει Αλεξανδρινός), ο Γιώργος Κουτλής δημιουργεί μία spiritual rave εμπειρία βασισμένη στο έργο-μανιφέστο Οξυγόνο του Ιβάν Βιριπάγιεφ, ενώ το παιδί-θαύμα του ελληνικού θεάτρου, Mario Banushi, στήνει μια παράσταση-ύμνο για όλες τις γυναίκες που μας μεγάλωσαν (MAMI). Σε συμπεραγωγή της Στέγης, ο Romeo Castellucci σκηνοθετεί την Ιζαμπέλ Ιπέρ και 14 άνδρες στο ριζοσπαστικό έργο του Ρακίνα, Βερενίκη, για την τρέλα, την αλήθεια και το ψέμα του να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Ενώ στον χορό, ο διεθνούς κύρους εικονοκλάστης χορογράφος Damien Jalet, με το έργο του, Planet (Wanderer) προκαλεί μια κοσμογονία εν κινήσει και ο διεθνής μινιμαλιστής Έλληνας χορογράφος Χρήστος Παπαδόπουλος καταθέτει το πιο προσωπικό του έργο και, για πρώτη φορά, συνδέει την κίνηση με τις λέξεις, την υλικότητα του ήχου με τη μουσικότητα των σωμάτων My Fierce Ignorant Step (Προσωρινός τίτλος).
Περισσότερα εδώ.