Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να ξεχνάνε τόσο εύκολα; Έρχονται στιγμές που πιστεύω πως ενδιαφέρομαι υπερβολικά για κάποια πράγματα κι ύστερα, θυμάμαι πως είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπινου είδους να θέλει ανταλλάγματα, έστω και υποσυνείδητα για όσα λέει ή κάνει ακόμη και για όσα αισθάνεται. Όταν, λοιπόν, πάψουν να βρίσκονται σε ανάγκη οι άνθρωποι, ξεχνάνε. Γιατί; Γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορούν και ιεραρχούν τα θέλω τους και θέτουν προτεραιότητες. Χιλιάδες είναι τα ιστορικά (και μη) παραδείγματα αυτής της έμφυτης ανθρώπινης τάσης.
Κάτσε να θυμηθώ μερικά για να καταλάβεις:
Homo proinus filus (η αμήχανη στιγμή που αντιλαμβάνεσαι πόσο λίγα λατινικά θυμάσαι):
Ξέρεις πολύ καλά για ποιο παράδειγμα σου μιλάω εδώ. Και σου έχει συμβεί ούτε μία, ούτε δύο φορές, όσο ενδιαφέρον άτομο κι αν είσαι. Είναι αυτός ο φίλος με τον οποίο κάνατε πολύ καλή παρέα μια φορά κι έναν καιρό. Ήσασταν κολλητοί. Κάποια στιγμή ανέπτυξες και ελαφριά (ή και βαριά) αισθήματα για το άτομο του/της (Σε όλους μας έχει συμβεί.). Το κράτησες κρυφό για να μη χαλάσει η φιλία σας. Είπες κάθε σου μυστικό και φαινόταν να θέλετε να περνάτε κάθε λεπτό μαζί. Ξαφνικά, όμως, δεν έχει χρόνο για σένα, ενώ εσύ τρέχεις από πίσω του/της για να πάτε για ένα καφέ. Βρίσκει συνεχώς δικαιολογίες κι εσύ μένεις μόνος /η σου να αναρωτιέσαι τι έγινε εδώ.
Ευτυχώς έχεις εμένα να σου απαντήσω:
ΣΕΝΑΡΙΟ Α’ (διαβάζεται, όπως το βλέπεις, όχι ”άλφα”, ”α”)
Ο φίλος ή η φίλη σου μπήκε σε σχέση. Ο άνθρωπος του ζήλεψε την κολλητή παρέα ή απλά ο homo proinus filus αποφάσισε να αφοσιωθεί στο καινούριο relationship status του. Ζηλεύεις έτσι; Δεν σου αρέσει και τόσο η σκέψη. Τι θα συνέβαινε, όμως, αν ήσουν εσύ αυτός/αυτή που έμπαινε σε σχέση ; Θεωρητικά, θα έβρισκες χρόνο για το φίλο ή τη φίλη σου. Πρακτικά, όμως, -και έχοντας μεγάλη πείρα στον τομέα λέω ότι- θα ήσουν εσύ στη θέση του homo proinus filu,s οπότε σταμάτα να κλαις τη μοίρα σου και βρες ανθρώπους που έχουν τα ίδια θέλω με εσένα- τουλάχιστον αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Έτσι λειτουργούν από καταβολής κόσμου οι φιλίες (π.χ : – Παιδάκι, θέλεις να κάνουμε κούνια; -Ναι, θέλω. -Με λένε Μαιρούλα. Έλα να γίνουμε φίλες. -Γειά σου, Μαιρούλα. Με λένε Καιτούλα κ.τ.λ ).
ΣΕΝΑΡΙΟ Β’ (διαβάζεται ”βου”, καταλαβαίνεις το πρόβλημά μου έτσι;)
Ο φίλος ή η φίλη που απομακρύνθηκε για να κάνει διαφορετικές παρέες. Ακριβώς όπως και στην πρώτη περίπτωση, αυτό το άτομο άλλαξε για κάποιο λόγο στη ζωή του προτεραιότητες και θέλω. Δεν ευθύνεσαι εσύ που δεν ταιριάζετε τόσο πια κι ούτε πρέπει ν’αλλάξεις γι’αυτόν/ήν, αν δεν το θες (ακόμα κι αν το θες, λάθος σου). Το μοναδικό που πρέπει να κάνεις, στην προκειμένη περίπτωση, είναι να σκεφτείς πώς εσύ ο ίδιος θα βελτιώσεις τον εαυτό σου, γιατί με τον καιρό όλοι αλλάζουμε. Φρόντισε να είναι προς το καλύτερο.
Με λίγα λόγια, αυτό που θέλω να πω είναι ότι, αν αυτή την περίοδο προσπαθείς να θυμηθείς τι έγινε και δεν μιλάς πια με ένα φίλο ή μια φίλη που περνούσατε καλά ή γιατί χώρισες με τον/ην πρώην σου που ορκιζόταν πως σ’αγαπάει, σκέψου πως πολύ απλά ακόμα και υποσυνείδητα ότι οι ανάγκες των ανθρώπων ή και οι δικές σου άλλαξαν. Τα αισθήματα είναι κάτι ζωντανό, αλλάζουν, μεγαλώνουν και κάποτε, είτε μεταβάλλονται σε κάτι ανώτερο και διαχρονικό (π.χ αγάπη ) ή πεθαίνουν.
Οι άνθρωποι είμαστε εγωιστές (και ενίοτε γαϊδούρια). Αν πονάς και στεναχωριέσαι, λοιπόν, αυτή τη στιγμή είναι, γιατί δεν έχεις βρει κάποιον αρκετά ταιριαστό μαζί σου για να αντικαταστήσεις το άτομο που έχασες,δεν είναι κακό, είναι μάλλον φυσικό.
Κι αν δεν βρεις κάποιον να περνάς καλά, έχεις πάντα εμένα (ή και μερικές γάτες).
——
Μαριλένα Βησσαρίτη