H γυναίκα αποτελεί το ωραίο φύλο. Είναι μάνα, καριερίστρια, πλούσια, όχι τόσο πλούσια, λευκή, μαύρη, χριστιανή, μουσουλμάνα. Όμως όλες αυτές οι γυναίκες είναι ένα και μόνο πράγμα…
Το φύλο που διεκδικεί ανα τους αιώνες την ισότητα του στον κόσμο και το φύλο που πάντα θα γοητεύει και διεκδικείται.
Τον προηγούμενο αιώνα μεσουράνησαν ως σύμβολα του αγώνα των γυναικών για ισότητα και ελευθερία, που έδειξαν ότι μια γυναίκα μπορεί να αλλάξει τις καταστάσεις αν το θέλει, κάποιες ισχυρές προσωπικότητες κυρίως γύρω από τον χώρο της τέχνης όπως η Μελίνα Μερκούρη ή η Frida Khalo.
Αυτές οι ισχυρές προσωπικότητες που πάλεψαν για τις γυναίκες και κατάφεραν να ξεπεράσουν τα κλισέ της εποχής και έγιναν ισχυρά σύμβολα ισότητας των φύλων είναι πρότυπα για τις επόμενες γενιές.
Στο σημερινό αφιέρωμα γίνεται μνεία σε 5 γυναίκες που άφησαν εποχή και το δικό τους στίγμα.
1. Μελίνα Μερκούρη
Ίσως από τις σημαντικότατες γυναίκες που ανέδειξε η Ελλάδα. Γεννηθήσα το 1920 σε οικογένεια πολιτικών, είχε πάθος με το θέατρο και έπαιξε σε σπουδαίες παραστάσεις και κινηματογραφικές μεταφορές όπως “Λεωφορείον ο Πόος” και “Στέλλα”.
Το 1981 με τον ερχομό του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ορίζεται υπουργός πολιτισμού. Επιζεί από 16 ανασχηματισμούς και παθιάζεται με την καρέκλα του υπουργείου. Αυτό την οδήγησε στο να κάνει ένα τεράστειο αγώνα για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από την Αγγλία στην Ελλάδα.
Ξεκίνησε τότε την προκύριξη αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για τη δημιουργία του Μουσείου Ακροπόλεως.
Αν και το Μουσείο της Ακρόπολης κατασκευάστηκε το όνειρό της έμεινε μισό, εφόσον απεβίωσε το 1994 χωρίς ακόμη να έχουν επιστρέψει τα Μάρμαρα στην Ελλάδα.
Quote: “Aν με ρωτήσετε εάν θα ζω όταν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα επιστρέψουν στην Ελλάδα, σας λέω πως ναι, θα ζω. Αλλά κι αν ακόμη δεν ζω πια, θα ξαναγεννηθώ”.
2. Audrey Hepburn
Η Audrey Hepburn, γεννημένη το 1929, ήταν ηθοποιός αγγλικής και ολλανδικής καταγωγής, μια από τις πλέον φημισμένες παγκοσμίως τον 20ό αιώνα.
Βραβευμένη με Όσκαρ, Τόνυ, Έμμυ και Γκράμι εμφανίστηκε σε πολυάριθμες παραγωγές του θεάτρου, του κινηματογράφου και σε παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ, ενώ παραμένει ένα από τα λιγοστά άτομα που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα βραβεία. Το 1989 κατετάγη στην τρίτη θέση της λίστας των μεγαλύτερων γυναικών σταρ όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Επίσης αποτέλεσε για πολλά χρόνια σύμβολο της μόδας, καθώς το στιλ της ήταν παροιμιώδους κομψότητας, ενώ αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε ανθρωπιστικά έργα.
Από το 1986 μέχρι και το θάνατό της υπηρέτησε ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF και τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας για το έργο της.
Πέθανε το 1993 από την νόσο του καρκίνου αφήνοντας πίσω μια τεράστια πολιτισμική κληρονομία.
Quote: “Το πιο σημαντικό είναι να απολαμβάνεις τη ζωή, να είσαι ευτυχισμένος. Είναι το μόνο που έχει σημασία.”
3. Frida Khalo
Η Frida Khalo γεννήθηκε το 1907 και ήταν Μεξικάνα ζωγράφος. Στη ζωγραφική της κυριαρχούν τα έντονα χρώματα. Το στυλ που χρησιμοποιεί φαίνεται επηρεασμένο από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό, αλλά φαίνεται να έχει δεχτεί και επίδραση Ευρωπαϊκών ρευμάτων στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο Ρεαλισμός, ο Συμβολισμός και ο Υπερρεαλισμός.
Αρκετά έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες, μέσα από τις οποίες εκφράζεται ο προσωπικός πόνος και η σεξουαλικότητά της.Είχε κομμουνιστικές πολιτικές πεποιθήσεις.
Το 1929 η Φρίντα Κάλο παντρεύτηκε το Μεξικάνο τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, με τον οποίο μοιράζονταν τις ίδιες πολιτικές απόψεις. Ο Ντιέγκο Ριβέρα δώρισε το 1957 το “Γαλάζιο Σπίτι” της στο Κογιοακάν (Coyoacán), στην Πόλη του Μεξικού, και λειτουργεί πλέον ως μουσείο.
Πέθανε το 1957 και έμεινε στην ιστορία για την πολιτική δράση της και την έντονη προσωπικότητα της.
Quote: “Είμαι η μούσα του εαυτού μου. Εγώ είμαι το θέμα που γνωρίζω καλύτερα. Το θέμα που θέλω να ξέρω καλύτερα”.
4. Simon de Beauvoir
Γεννημένη ως Simone Lucie-Ernestine-Marie-Bertrand de Beauvoir στις 9 Ιανουαρίου του 1908 στο Παρίσι της Γαλλίας, σπούδασε στο πανεπιστήμιο École Normale Supérieure όπου και συνάντησε το 1921 τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Το 1981 συνέγραψε το «La Cérémonie Des Adieux» (Η Τελετή του Αποχαιρετισμού), μια οδυνηρή εξιστόρηση των τελευταίων χρόνων του Σαρτρ.
Μαζί με τον σύντροφό της Ζαν-Πωλ Σαρτρ συντάχτηκε με το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, αλλά αποχώρησαν αμφότεροι έπειτα από την Σοβιετική επέμβαση στην Ουγγαρία , το 1956 και μετέπειτα στράφηκαν προς τον Μαοϊσμό.
Η Μποβουάρ θεωρήθηκε η μητέρα του (μετά το 1968) φεμινισμού, με φιλοσοφικά γραπτά που συνδέθηκαν, αν και ήταν ανεξάρτητα, με τον Σαρτριανό υπαρξισμό.
Πέθανε από πνευμονία στις 14 Απριλίου του 1986 και τάφηκε πλάι στον Σαρτρ στο Κοιμητήριο του Μονπαρνάς του Παρισιού.
Quote: “Άλλαξε τη ζωή σου σήμερα. Μη στοιχηματίζεις στο μέλλον, ενέργησε τώρα χωρίς καθυστέρηση.”
5. Coco Chanel
Η Coco Chanel γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1883 και ήταν μια από τις διασημότερες σχεδιάστριες μόδας του 20ού αιώνα.
Το 1909 άνοιξε το πρώτο της κατάστημα στο Παρίσι, με γυναικεία καπέλα. Ίδρυσε ομώνυμο οίκο μόδας που παραμένει στην επικαιρότητα μέχρι σήμερα. Το 1923 δημιούργησε το άρωμα “Σανέλ № 5” και εφηύρε το μικρό μαύρο φόρεμα.
Μόνο το όνομά της είναι αρκετό για να οριστεί ένα ζευγάρι παπούτσια, ένα ταγέρ, μία ατζέντα, ένα άρωμα, ένα κόσμημα, μία ολόκληρη εμφάνιση. Προσδίδει prestige, ποιότητα, άμεμπτο γούστο και αλάνθαστο στυλ. Είναι μια υπογραφή αρτιότητας. Η Κοκό Σανέλ είχε ελάχιστη υπομονή και πολύ ταλέντο. Δε θα μπορούσε να καταφέρει τίποτα λιγότερο.
Η Γκαμπριέλ Μπονέρ “Κοκό” Σανέλ (Gabrielle Bonheur “Coco” Chanel 19 Αυγούστου 1883 – 10 Ιανουαρίου 1971) ήταν πρωτοποριακή Γαλλίδα σχεδιάστρια μόδας. Η μοντέρνα και νεωτεριστική φιλοσοφία της, οι εμπνευσμένες γυναικείες μόδες – από τις αντρικές – και η αναζήτηση της πολυτελούς απλότητας, την έκαναν αναμφισβήτητα τη σημαντικότερη φιγούρα στην ιστορία της μόδας του 20ου αιώνα.
Η επιρροή της στην υψηλή ραπτική ήταν τόση, (μέχρι το θάνατό της, στα 87 της, η Γαλλίδα σχεδιάστρια κατόρθωσε να εγκαθιδρύσει τον εαυτό της ως το σημαντικότερο και ίσως το μοναδικό ρυθμιστή της μόδας του 20ού αιώνα), που ήταν το μόνο πρόσωπο στον τομέα της που αναφερόταν στο περιοδικό TIME, ανάμεσα στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον 20ό αιώνα.
Μια γυναίκα μπροστά από την εποχή της, στην πραγματικότητα, ίσως η πρώτη γυναίκα στο κίνημα απελευθέρωσης των γυναικών. Η φήμη της Chanel και το ύφος της, παρέμειναν περισσότερο από τη ζωή της. Η Chanel, βέβαια, δεν θα προσδιόριζε ποτέ τον εαυτό της ως φεμινίστρια, στην πραγματικότητα περισσότερο μιλούσε για θηλυκότητα παρά για φεμινισμό, παρόλα αυτά η δουλειά της είναι αδιαμφισβήτητα μέρος της απελευθέρωσης των γυναικών.
Στάθηκε σωσίβια λέμβος για τις γυναίκες, όχι μία, αλλά δύο φορές, κατά τη διάρκεια δυο ξεκάθαρα διαφορετικών περιόδων, που χώριζαν πολλές δεκαετίες: τη δεκαετία του 1920 και τη δεκαετία του 1950. Όχι μόνο έκανε αποδεκτά νέα στυλ και υφάσματα, αλλά έκανε μόδα την ανάγκη και την απροκάλυπτη ανυπακοή. Επειδή δεν άντεχε οικονομικά τα μοδάτα ρούχα της περιόδου, τα απέρριψε και έφτιαξε δικά της, χρησιμοποιώντας σπορ jackets και γραβάτες, που μόνο οι άντρες φορούσαν στην καθημερινότητά τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι συσχετίστηκε με το μοντέρνο κίνημα συμπεριλαμβανομένων των Ντιάγκιλεφ, Πάμπλο Πικάσο, Στραβίνσκι και Κοκτώ. Όπως αυτοί οι καλλιτέχνες, έτσι και η ίδια ήταν αποφασισμένη να σπάσει τους παλαιούς κώδικες και να βρει ένα τρόπο να εκφράσει τον εαυτό της. Ο Κοκτώ κάποτε είπε γι’ αυτήν ότι «ήταν κάτι σαν θαύμα, δούλεψε στον κόσμο της μόδας με κανόνες οι οποίοι είχαν αξία μόνο για τους ζωγράφους, τους ποιητές και τους μουσικούς».
Έφυγε απο τη ζωή το 1971 αφήνοντας φτωχότερο τον κόσμο της μόδας.
Quote: “Μία γυναίκα πρέπει μα είναι δυο πράγματα: Κλασσική και υπέροχη.”
Ας πάρουμε λίγη λάμψη από αυτές τις προσωπικότητες που άφησαν τεράστια παρακαταθήκη τον αγώνα τους για την απελευθέρωση των γυναικών και την ανάδειξη τους ως ισότιμο φύλο.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!!