Βρεθήκαμε με την ΗΛΙΑΝΑ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ σε ένα μικρό καφέ, το Έντεχνο στο Γκάζι, πολύ κοντά στο Σύγχρονο Θέατρο και μιλήσαμε σαν δύο καλές φίλες για το τι μας αρέσει, τι μας εκφράζει, τις δουλειές μας και άλλα προσωπικά.
Μια νέα κοπέλα πολύ όμορφη, φιλική και χαμογελαστή που νιώθεις άνετα από την πρώτη στιγμή λες και την ξέρεις χρόνια.
Την έχουμε δει και αγαπήσει στο σήριαλ «Λίτσα.com» που υποδυόταν μια μαθήτρια και σε επεισόδιο της «10ης εντολής».
Επίσης ήταν υποψήφια για το θεατρικό βραβείο «Μελίνα Μερκούρη».
Ότι και να ακούς για τον κόσμο των σταρ και των ηθοποιών, στο αναιρεί με την συμπεριφορά και τον χαρακτήρα της.
Ας δούμε όμως τι μας είπε η ίδια!
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την ηθοποιία και πότε το αποφάσισες;
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το θέατρο πάρα πολύ μικρή. Η πρώτη μου παράσταση ήταν στο νηπιαγωγείο,όπου συμμετείχα στους «Γάμους του Φίγκαρο» και παρουσιάστηκε στο Μέγαρο της Δουκίσσης Πλακεντίας στην Πεντέλη. Θυμάμαι πολύ έντονα αυτή την εμπειρία. Αργότερα στο σχολείο ήμουν πάντα ενεργή στη θεατρική ομάδα. Στη β’ λυκείου αποφάσισα να παρακολουθήσω μαθήματα υποκριτικής σαν ακροάτρια στη δραματική σχολή. Δεν θα μπορούσα να συμμετάσχω ως φοιτήτρια, λόγω ηλικίας. Έτσι για δύο χρόνια πήγαινα στη δραματική σχολή, ταυτόχρονα με το σχολείο. Κάπου εκεί, άρχισα να διαβάζω πολύ και να ασχολούμαι και με την φυσική, μου τράβηξε το ενδιαφέρον και πήγα στην Αγγλία να σπουδάσω. Αλλά γύρισα τρέχοντας πίσω να γραφτώ σε δραματική σχολή και επισήμως πια να γίνω ηθοποιός!
Που έχεις παίξει και με ποιον ρόλο έχεις ταυτιστεί περισσότερο;
Η πρώτη παράσταση στο θέατρο ήταν το 2008 στο «52 λεπτά» όπου σκηνοθέτης ήταν ο δάσκαλός μου από την δραματική σχολή και με κάλεσε να συμμετάσχω στην παράστασή του. (Έμεινα εκεί αρκετά χρόνια στο θέατρο Επί Κολωνώ.Επίσης έχω παίξει στο θέατρο Ιλίσια, στην παράσταση « Τίρζα». Στο σινεμά μία από τις ταινίες που έχω παίξει είναι οι« Αισθηματίες»το 2014.) Λέω να μην αναφέρουμε άλλες παραστάσεις πέραν της πρώτης γιατί επειδή δεν τις λέμε όλες, είναι λίγο άδικο.. Το ίδιο και με τις ταινίες.
Στην ερώτηση, με ποιον ρόλο ταυτίστηκα περισσότερο δεν μπορώ εύκολα να απαντήσω, γιατί κάθε φορά που καταπιάνεσαι με κάτι είναι και η δουλειά μας αυτή, ουσιαστικά να βρούμε τα σημεία ταύτισης με τον κάθε ρόλο, δηλαδή να βρει ο ηθοποιός που ακουμπάει με τον ρόλο και που όχι.
Τώρα εμφανίζεσαι στο θέατρο στην παράσταση «Λεωφορείο ο Πόθος». Πες μας δύο λόγια για τον ρόλο σου.
Το έργο είναι πολύ σημαντικό, είναι ένα κλασσικό του Τένεσι Ουίλιαμς, από τους πιο σημαντικούς Αμερικανούς συγγραφείς . Είναι κλασσικό δείγμα ρεαλιστικού θεάτρου (το έργο αυτό). Τόσο μεγάλα κείμενα τα εμπεριέχουν όλα. Οπότε με πολύ λίγα λόγια θα έλεγα ότι στην ιστορία ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι η Στέλλλα Ντυπουά. Ζει στην Νέα Ορλεάνη και κατάγεται από μια αριστοκρατική οικογένεια όπου έχει εκπέσει πια και έχει χάσει όλη την περιουσία της, (έτσι )δεν έχει την αίγλη που είχε κάποτε. Η Στέλλα έχει αφήσει το πατρικό της σπίτι, αποφάσισε να φύγει την στιγμή που κατέρρεε η οικογένειά της και παντρεύτηκε έναν Πολωνό μετανάστη, εργάτη έναν άνθρωπο από διαφορετική κοινωνική τάξη τον Στάνλεϋ Κολβάσκι. (Και αυτός φυσικά έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο για να φύγει από το σπίτι). Ζούμε λοιπόν στη Νέα Ορλεάνη σε τελείως διαφορετικές συνθήκες, σε μια λαϊκή γειτονιά.
Πως περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο;
Είμαι πολύ σπιτόγατα, (οπότε) προτιμώ να είμαι πολύ με φίλους μου, δικούς μου ανθρώπους. Μου αρέσει πολύ το σπίτι, να διαβάζω, να κοιμάμαι, να μαγειρεύω, να κάνω δουλειές του σπιτιού. Όταν βγαίνω έξω μου αρέσει να πηγαίνω σινεμά, να περπατώ στην Αθήνα. Τα μπαρ που πάω θα μου αρέσει να παίζουν τζαζ μουσική και πάντα με ανθρώπους που θέλω να μιλήσω και να δω. Εξάλλου δεν πίνω και πολύ. Από φίλους έχω λίγους και εκλεκτούς.
Κάποιον άνθρωπο που θαυμάζεις;
Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που θαυμάζω τόσο σύγχρονοι όσο και πιο παλιοί. Για να μην αδικήσω κανέναν από τους σύγχρονους, που ειδικά στην Ελλάδα έχουμε πολύ καλούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες θα αναφέρω έναν συγγραφέα που αγαπώ πολύ, τον Ντοστογιέφσκι. Εμπνέομαι πολύ βαθιά μέσα από τα έργα του. Αγαπημένα μου έργα του είναι «Ο ηλίθιος» και οι «Αδελφοί Καραμάζοφ».
Οι γονείς σου μεγάλοι ηθοποιοί επίσης τι σου είπαν όταν αποφάσισες να ακολουθήσεις και συ αυτό το επάγγελμα;
Δεν ήθελαν ιδιαίτερα. Η μητέρα μου μάλιστα δεν ήθελε καθόλου. Ο πατέρας μου ήταν πιο υποστηρικτικός σε αυτή την κατεύθυνση. Αλλά νομίζω ήταν για λόγους προστασίας. Και οι δύο ήξεραν τις δυσκολίες (της δουλειάς και) του επαγγέλματος. Προσπάθησαν να με προστατέψουν ο καθένας με τον τρόπο του. Αλλά ήταν τόσο έντονη η ανάγκη μου να εκφραστώ μέσα από την τέχνη που πείστηκαν. (Την πρώτη φορά που ήρθαν στις εξετάσεις της δραματικής ήταν που πειστήκαν πραγματικά.)
Πώς θες να είσαι τα επόμενα χρόνια επαγγελματικά αλλά και προσωπικά;
Θέλω να μπορώ να συνεχίζω να κάνω αυτή την δουλειά και να ζω από αυτήν, γιατί στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο. Χωρίς να κάνω σοβαρές εκπτώσεις καλλιτεχνικά. Να περιβάλλομαι από ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν. Θα ήθελα επίσης να ζήσω μια κοινωνική αλλαγή πιο φωτεινή από αυτές που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Και οικογένεια, με την έννοια των παιδιών θα ήθελα.
Τι νέο ετοιμάζεις τώρα;
Τον Γενάρη στο θέατρο Επί Κολωνώ θα ανέβει για δεύτερη φορά η παράσταση «Αθηνά Χατζηεσμέρ,ετών 17». Είναι (δηλαδή) η ιστορία μιας δεκαεφτάχρονης κοπέλας που ήταν οργανωμένη στην ΕΠΟΝ και ετελείται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τους Γερμανούς το 1944. Είναι η τελευταία εκτέλεση που γίνεται εκεί, και η παράσταση αφηγείται τις τελευταίες της στιγμές.
————-
